نمى‌كرد، بنياد ملّت از هم فرومى‌ريخت، دين از ميان مى‌رفت، سنن و احكام الهى دگرگون مى‌شد، بدعتگذاران مطالبى بر آن مى‌افزودند و افراد بى‌ايمان چيزهايى از آن مى‌كاستند، و (با اين تحريفات) دين واقعى را بر مسلمانان مشتبه مى‌ساختند؛ چه آنكه (بيشتر) مردم (از نظر عقل و فكر) ناقص، و فاقد كمالند و به كمك (علمى و تربيتى) نياز دارند.

علاوه بر اين، مردم، گرفتار اختلاف هوا و پراكندگى تمايلاتند. بنابراين، چنانچه خداوند براى دينى كه رسول اكرم (ص) آورده است، سرپرست و نگهبانى تعيين نكرده بود، مردم فاسد مى‌شدند، شرايع و سنن تغيير مى‌كرد و احكام و ايمان دگرگون مى‌گشت و در نهايت، منجر به فساد و تباهى همه مردم مى‌شد. [1]

ملاحظه: در اين بيان نورانى، پيشواى هشتم (ع)، نقش امام در نگهبانى و دفاع از مبانى و فرهنگ سعادت بخش اسلام و مصون داشتن آن از دستبرد بدعتگذاران و تحريفگران منافق و ملحد، به عنوان نقش انحصارى تبيين شده است. زيرا انجام اين رسالت بزرگ، تنها از عهده حاكمان الهى و برگزيدگان حضرت بارى ساخته است و زمامداران بشرى در قلمرو فرمانروايى خود، عهده‌دار چنين مسؤوليتى نيستند و اصولًا صلاحيت ايفاى آن را ندارند.

اين مسؤوليت خدايى در دوران غيبت كبرى بر دوش فقيهان و عالمان دين‌شناس و در رأس آنان مقام ولايت فقيه و ولىّ امر مسلمانان كه امروز در وجود مبارك حضرت آيةاللّه العظمى خامنه‌اى- دام ظلّه- تجلّى پيدا كرده، نهاده شده است.

خواستار كداميك هستند؟

احمد بن عمر و حسين بن يزيد مى‌گويند: بر حضرت رضا (ع) وارد شديم و عرض كرديم: ما در زندگى از گشايش و رفاه برخوردار بوديم؛ ولى اوضاع دگرگون شد (و تهيدست شديم). اكنون از خدا بخواه وضع سابق را بر ما برگرداند.

امام (ع) به آنان فرمود:

[1] - عيون اخبار الرضا (ع)، ج 2، ص 108