مؤمن،
مؤمن (واقعى) نخواهد بود مگر آنكه داراى سه خصلت باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى
از پيامبرش و سنّتى از (امام و) وليّش داشته باشد.
سنّت
پروردگارش عبارت است از رازدارى. خداوند مىفرمايد: «داناى غيب اوست و هيچ كس را
بر غيبش آگاه نمىسازد مگر رسولانى كه آنان را برگزيده است».
سنّت
پيامبرش مدارا كردن با مردم است. خداوند پيامبرش را به مدارا كردن با مردم دستور
داده و فرموده است: «با آنها مدارا كن و عذرشان را بپذير و به نيكيها دعوت نما».
و سنّت
وليّش، صبر و پايدارى به هنگام گرفتاريها و خسارتها است.
نقش امام در نگهبانى از دين
فضل بن
شاذان نيشابورى يكى از علل نياز مردم به «اولى الامر» و لزوم پيروى و اطاعت از
آنان را از زبان امام رضا (ع) چنين نقل مىكند:
اگر
خداوند براى مسلمانان، پيشوا و سرپرستى امين و نگهبانى امانتدارِ وديعه الهى مقرّر