و امام صادق (ع) در تفسير آيه شريفه و تبيين مصداق «راسخان در علم» فرمود:

«نَحْنُ الرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ وَ نَحْنُ نَعْلَمُ تَأْويلَهُ» [1]

راسخان در علم، ما هستيم و تأويل آن را نيز ما مى‌دانيم.

امام صادق (ع) در جمع گروهى از ياران خود فرمود:

من به آنچه در آسمانهاست، و آنچه كه در زمين است، و آنچه كه در بهشت و جهنّم است و آنچه كه بوده و خواهد بود علم دارم.

سپس اندكى درنگ كرد؛ ديد اين سخن بر حاضران گران آمد. از اين رو فرمود:

منشأ علم من كتاب خداوند است آن جا كه مى‌فرمايد [2]: «فيهِ تِبْيانُ كُلِّ شَىْ‌ءٍ» [3] قرآن، بيانگر همه چيز است.

عالم آل محمّد (ص)

از بيان اين مقدمه كوتاه و لازم، گستره علم على بن موسى (ع) روشن شد و آشكار گشت كه آن گرامى وارث علوم رسول خدا (ص)، انبياى پيشين، جانشينان آنان و امامان پيش از خود مى‌باشد. علوم فراوانى كه در رشته‌ها و موضوعات گوناگون از آن حضرت ظاهر شده اثبات كننده اين حقيقت است. در پرتو ظهور اين همه دانش از وجود مبارك آن بزرگوار بود كه از يك سو در تعبير امام‌كاظم و امام‌صادق عليهماالسّلام «عالم‌آل محمّد (ص)» لقب يافته است.

در روايتى آمده است:

موسى بن جعفر (ع) همه فرزندانش را گرد آورد و خطاب به آنان فرمود: اين، برادر شما على‌بن موسى «عالم آل محمّد (ص)» است. مسائل دينى و مشكلات علمى خود را از او

[1] - كافى، ج 1، ص 213

[2] - همان، ص 261

[3] - نحل (16)، آيۀ 89. اصل آيه چنين است: «نَزَّلْنٰا عَلَيْكَ الْكِتٰابَ تِبْيٰاناً لِكُلِّ شَىْ‌ءٍ‌» شايد امام (ع) آيه را نقل به معنى كرده يا قرائت اهل بيت چنين بوده است