مى‌گويد: «هفتاد هزار حديث از امام باقر (ع) شنيدم كه همه را از رسول خدا (ص) نقل كرده بود.» [1]

امير مؤمنان (ع) در اين رابطه مى‌فرمايد:

«عَلَّمَنى‌ رَسُولُ اللَّهِ الْفَ بابٍ مِنَ الْعِلْمِ فَفُتِحَ كُلَّ بابٍ‌الْفُ بابٍ» [2]

رسول خدا (ص) هزار باب از علم به من آموخت كه از هر باب آن، هزار باب گشوده شد.

امام باقر (ع) در بيانى كلّى مى‌فرمايد:

«انَّ الْعِلْمَ يُتَوارَثُ وَ لا يَمُوتُ عالِمٌ الّا وَتَرَكَ مَنْ يَعْلَمُ مِثْلَ عِلْمِه‌ اوْ ماشاءَاللَّهُ» [3]

دانش (امامان (ع)) به ارث برده مى‌شود و هيچ (امام و) عالمى در نمى‌گذرد مگر آن كه كسى را كه در دانش همچون خود اوست، يا در حدى است كه خدا مى‌خواهد، بر جاى مى‌گذارد.

3- قرآن‌

قرآن، حاوى همه علومى است كه مردم به آنها نياز دارند. خداوند مى‌فرمايد:

«ما فَرَّطْنا فِى الْكِتابِ مِنْ شَىْ‌ءٍ» [4]

ما هيچ چيز را در اين كتاب فروگذار نكرديم.

بدون شك جز پيامبر (ص) و جانشينان آن حضرت، احدى به ژرفاى اين اقيانوس بى‌كران دانش الهى راه نيافته است. تنها آنان هستند كه به تعبير خود قرآن دانش همه كتاب نزد ايشان است. [5] و نيز تصريح دارد كه:

«ما يَعْلَمُ تَأْويلَهُ الَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ» [6]

تأويل قرآن را جز خدا و راسخان در علم نمى‌دانند.

[1] - صحيح مسلم، ج 1، ص 102

[2] - بحارالانوار، ج 46، ص 306

[3] - كافى، ج 1، ص 222

[4] - انعام (6)، آيۀ 38

[5] - نحل (16)، آيۀ 43

[6] - آل عمران (3)، آيۀ 7