درس هفتم:: جلوه‌هايى از علم امام رضا (ع)

امام رضا (ع)- به مقتضاى آنچه كه در درس گذشته گفتيم و نيز روايات فراوان ديگرى كه در مجموعه‌هاى حديثى آمده است- به همه علوم و دانشهاى بشرى، از گذشته و حال و آينده عالم بود و دانش آن حضرت به احكام الهى و معارف دينى و تفسير و تأويل آيات قرآن محدود نمى‌شد. از امام صادق (ع) در روايتى نقل شده است:

«انَّ عِنْدَنا عِلْمَ ما كانَ وَ عِلْمَ ما هُوَ كائِنٌ الى انْ تَقُومَ السَّاعَةُ» [1]

بتحقيق، علم گذشته و علم آينده تا زمان بر پايى قيامت، نزد ماست.

اين بيان، فراگير است و همه رشته‌هاى علوم را مى‌گيرد. برخوردارى امامان (ع) از چنين دانش گسترده‌اى لازمه امامت و رهبرى آن بزرگواران است. امام صادق (ع) در سخنى فرمود:

«اللَّهُ اجَلُّ وَ اعَزُّ وَ اكْرَمُ مِنْ‌انْ‌يَفْرِضَ طاعَةَ عَبْدٍ يَحْجُبُ عَنْهُ عِلْمَ سَمائِه‌ وَ ارْضِه‌» [2]

خداوند، بزرگتر، عزيزتر و گرامى‌تر از آن است كه طاعت و پيروى از بنده‌اى را (بر ديگر بندگانش) واجب كند، ولى (درهاى) دانش آسمان و زمينش را بر روى او ببندد.

اينك جلوه‌هايى از دانش گسترده امام رضا (ع).

1- علم به لغات گوناگون‌

ابوصلت هروى مى‌گويد:

حضرت رضا (ع) با مردم به زبانهاى آنان سخن مى‌گفت. سوگند به خدا او فصيحترين و

[1] - كافى، ج 1، ص 240

[2] - همان، ص 262