تاريكيهاى شب و به هنگام عبور از شهرها و بيابانها و در ميان امواج درياها، راهنماى مردم است.

امام، آب گوارا براى تشنگان و دلالت كننده به راه مستقيم و نجات دهنده از هلاكت است .... [1]

دلائل امامت‌

با توجه به جايگاه بلند امامت و دوربودن آن از دسترس انتخاب مردم، بديهى است كه تنها افراد معدودى صلاحيت احراز اين مقام را پيدا خواهند كرد و نمى‌توان هر كس را كه مدعى اين مقام بود، امام دانست. امام، دلائل و نشانه‌هايى دارد كه در صورت برخوردارى فردى از آنها مى‌توان وى را امام دانست. امامت امام رضا (ع) به دلائل زيادى به اثبات رسيده است كه در ذيل به مهمترين آنها اشاره مى‌كنيم.

1- معرّفى رسول خدا (ص)

در دوره‌هاى پيشين، تعداد و اسامى امامان (ع) را از زبان رسول خدا (ص) بيان كرديم.

در اين دوره نيز براى تيمّن و تأكيدِ مطلب، به يك روايت ديگر اشاره مى‌كنيم.

مردى يهودى نزد پيامبر (ص) آمد و از آن حضرت تعداد جانشينان او، و نامهاى آنان را پرسيد. پيامبر فرمود:

جانشين من على بن ابى طالب و پس از او دو سبطم حسن و حسين هستند. بعد از او نيز نه نفر از امامان از صلب حسين (ع) خواهند بود.

مرد يهودى گفت: آنها رانام ببر. رسول خدا (ص) فرمود:

پس از درگذشت حسين فرزندش على و پس از رحلت او فرزندش محمد و با وفات او فرزند وى جعفر و پس از درگذشت او فرزندش موسى وبعد از رحلت وى فرزند او على و با درگذشت وى فرزندش محمّد و پس از وفات او فرزند وى على و با درگذشت وى فرزندش حسن و پس از رحلت او فرزندش حجت، محمد و مهدى عهده‌دار امامت و جانشينى من خواهد بود. اينان‌

[1] - عيون اخبار الرّضا (ع)، ج 1، ص 195-197