مورخان اهل سنت كه در توجيه اقدامهاى خلفا دستى دراز دارند، در مقابل اين اقدام جنايتكارانه يزيد، انگشت به دهان، مبهوت مانده و چاره‌اى جز تقبيح نديده‌اند.

ابن كثير مباح كردن سه روزه مال، جان و ناموس مردم مدينه براى سپاهيان شام توسط يزيد را خطاى بزرگ و فاحشى مى‌شمرد. او اظهار نظر مى‌كند كه يزيد خواست با اين اقدام پايه‌هاى خلافت خود را محكم كند، اما به خواست خدا نتيجه عكس داد. بعد رواياتى در مورد فضيلت مدينه و اهل آن و لعن و نفرين ستم كنندگان به اهل مدينه از رسول خدا نقل مى‌كند از جمله: بخارى در صحيح خود آورده است:

«هيچ كس نسبت به اهل مدينه كيد و مكر نمى‌كند مگر اينكه مانند حل شدن نمك در آب، حلّ مى‌شود و ذوب مى‌گردد.»

مسلم روايت كرده است‌

«هيچ كس نسبت به اهل مدينه قصد بدى نمى‌كند مگر اينكه خداوند او را در آتش ذوب مى‌كند مانند ذوب شدن سرب.»

احمد حنبل نقل مى‌كند:

«هر كس به ستم، اهل مدينه را بترساند، خداوند او را خواهد ترساند و لعنت خدا، ملائكه و مردم شامل او خواهد شد و خداوند در روز قيامت، نه از او فديه‌اى قبول مى‌كند و نه عذاب رااز او مى‌گردند.»

(و همچنين احاديث ديگر) بعد مى‌افزايد:

«قائلين به لعن يزيد به اين احاديث استناد كرده‌اند. «1»

ديگران نيز مشابه اين برخورد يا شديدتر از آن را دارند.