وسپاه شام‌نيز شعارشان دراين‌جنگ «يالثارات عثمان: اى خونخواهان‌عثمان» بود. «1»

انقلابيون مدينه چند اشتباه ديگر نيز مرتكب شدند:

يكى اينكه در سطح محدودى قيام كردند در حالى كه صحيح اين بود كه قبل از علنى كردن قيام به تبليغ مى‌پرداختند و ياران بيشترى به دست مى‌آوردند و بعد از آن قيام مى‌كردند. شمار انقلابيون مدينه را هزار نفر شمرده‌اند. «2»

ديگر اينكه مدينه را به عنوان پايگاه انقلاب انتخاب كردند و اين انتخاب مناسبى نبود زيرا مدينه داراى موضعى استراتژيك و ممتاز نبود و شهرى محدود بود كه هر لشكر بيگانه‌اى به راحتى مى‌توانست آن را مورد هجوم قرار دهد.

از طرف ديگر آنان سبب شكسته شدن حرمت مدينه گرديدند. نقل شده زنان و دختران به محراب پيامبر خدا (ص) پناه مى‌بردند ولى يغماگران شامى از پيامبر حيا نمى‌كردند و از آنها دست بردار نبودند. «3» سعيد بن مسيّب گويد:

«اسبها را به ستونهاى مسجد پيامبر بستند و من اسبها را اطراف قبر شريف رسول خدا ديدم.» «4»

اگر آنها از بينش عميق و صحيح دينى برخوردار بودند هيچگاه غير مستقيم سبب خدشه‌دار شدن حرمت حرم پيامبر (ص) نمى‌شدند.

سوم اينكه اخراج بنى‌اميه كار صحيحى نبود. بهتر بود آنان بنى‌اميه را در شهر نگه مى‌داشتند، زيرا بنى اميه از نقاط ضعف آنها و اخبار و اطلاعات نظامى مربوط به آنان اطلاع دقيقى داشتند و هيچ عهد و قسمى آنان را از افشاى آن اطلاعات مهم باز نمى‌داشت.

مدينه در روايات‌