علوم بپردازند.

از ميان امامان عليهم السّلام، شرايط به نسبت مناسبترى در اختيار امام صادق (ع) قرار گرفت و آن حضرت موفق شد با استفاده از اين فرصت، به گسترش علوم و معارف انسان ساز اسلام همت گمارد؛ هر چند آنچه از آن گرامى از علوم مختلف ظاهر شده قطراتى از درياى ژرف و بيكران علومى است كه خداوند به وى عطا كرده است. اينك در حد گنجايش اين درس به برخى از ابعاد و رشته‌هاى علوم دانشگاه جعفرى اشاره مى‌كنيم.

حديث

«حديث» به عنوان گفتار معصوم، در فرهنگ اسلام از جايگاه بسيار والايى برخوردار است و يكى از منابع مهّم و اساسى فرهنگ و معارف اسلامى در اصول، فروع و اخلاقيات بشمار مى‌رود. متأسفانه اين منبع سرشار اسلامى پس از رحلت پيامبر (ص) از سوى دستگاه خلافت، روى انگيزه ها واغراض سياسى مورد بى‌مهرى قرار گرفت و حتّى سوزانده شد.

ابوبكر، حدود پانصد حديث از رسول خدا را جمع آورى كرد، سپس تمامى آنها را آتش زد. [1]

عمر، در دوران خلافتش از نقل احاديث پيامبر (ص) و نوشتن آن جلوگيرى كرد و اگر به حديثى دست مى‌يافت آن را مى‌سوزانيد. وى حتى به كارگزارانش بخشنامه كرد كه چنانچه حديثى نزد آنان است، آن را بسوزانند. [2]

قاسم بن محمد بن ابى بكر مى‌گويد: در زمان عمر احاديث زياد شد. وقتى آنها را به نزد وى آوردند دستور داد همه را بسوزانند. [3]

اين سياست تا زمان عمر بن عبدالعزيز يعنى اواخر قرن نخست هجرى دنبال شد و از اين ناحيه زيان جبران ناپذيرى بر فرهنگ اسلامى وارد آمد.

[1] - ر. ك: الامام جعفر الصادق، عبدالحليم جندى، ص 185 و كنز العمّال، ج 10، ص 285

[2] - ر. ك: كنز العمال، ج 10، ص 291-292 و شيعه در اسلام، ص 11

[3] - مقدمه مرآة العقول، ج 1، ص 29