امام باقر (ع) در مقطعى از دوران امامت خود فرصت يافت به نشر احاديث پيامبر (ص) بپردازد؛ ولى بسيارى از احاديث آن حضرت به خاطر حاكميت جوّ اختناق در سينه خواص ماند. امام صادق (ع) تلاشهاى پدر بزرگوارش را در اين زمينه تكميل كرد و بخش مهّمى از فعّاليتهاى خود را به احياى حديث اختصاص داد، و بدين ترتيب ميراث ارزشمندى از خود بر جاى گذاشت و فرهنگ غنى اسلام را با احاديث خود غناى بيشترى بخشيد و هم اكنون به كمتر مسأله اعتقادى، فقهى و اخلاقى بر مى‌خوريم كه حديثى از امام صادق (ع) درباره آن نرسيده باشد. برخى از بزرگان فرموده‌اند: احاديثى كه از امام باقر و امام صادق (ع) نقل شده، از مجموع احاديثى كه از پيامبر اكرم (ص) و ده امام ديگر ضبط شده بيشتر است. [1]

براى تأييد اين مطلب كافى است بدانيم كه تنها يكى از ياران آن حضرت به نام «ابان بن تغلب» بالغ بر سى هزار حديث از پيشواى ششم نقل كرده است [2] و «محمد بن مسلم» شاگرد ديگر آن حضرت شانزده هزار حديث از او نقل كرده است. [3] حال اگر اين معنى را در نظر بگيريم كه شمار شاگردان و راويان آن حضرت بيش از چهار هزار نفر است، مى‌توانيم چنين نتيجه بگيريم كه شمار احاديث منقول از امام صادق (ع) تا چه حد زياد است.

البته بسيارى از احاديث پيشواى ششم (ع) يا در سينه‌هاى خواص ماند و يا در طى قرون از بين رفت، با اين حال آنچه به دست ما رسيده حجم بسيارى از كتابهاى معروف حديث، مثل كافى (اصول و فروع)، من لايحضره الفقيه، تهذيب و استبصار را به خود اختصاص داده است.

احاديث امام صادق (ع) از نظر سلسله سند متفاوت است. بسيارى از آنها به خود آن حضرت منتهى مى‌شود. بخشى ديگر از پدرش امام باقر (ع) و يا اجداد بزرگوارش نقل شده است. بخش سوم احاديثى است كه آن حضرت به صورت سلسله وار به رسول‌

[1] - ر. ك: شيعه در اسلام، علامه طباطبايى، ص 140

[2] - معجم رجال الحديث، ج 1، ص 146

[3] - همان مدرك، ج 17، ص 249