و با آنان محشور مى‌شوند. به همين زوديها گروهى كه نسبت به ما اظهار محبّت مى‌نمايند، به ايشان تمايل و شباهت پيدا مى‌كنند و خود را با القاب آنها ملقب مى‌سازند و سخنان آنها را تأويل مى‌نمايند. كسانى كه متمايل به آنان شوند از ما نيستند و ما از ايشان بيزاريم، و آنان كه سخنان ايشان را ردّ و انكار كنند مانند كسانى هستند كه در ركاب پيامبر (ص) با كفار نبرد مى‌كردند. [1]

امام صادق (ع) در برخورد حضورى با سران صوفيّه ايشان را به اشتباه و انحراف خود متوجه كرده، نصيحت و ارشادشان مى‌فرمود. نمونه بارز آن گفتگويى است كه ميان آن حضرت و سفيان ثورى در همين رابطه رخ داده و موجب شكست و سرافكندگى وى شده است. [2]

ب- مكاتب مادّى‌

از جمله محورهاى اساسى فعاليتهاى فرهنگى امام صادق (ع) مبارزه با افكار الحادى و انديشه‌هاى ماديگرى بود كه در دوران امامت آن حضرت بسرعت در حال گسترش بود.

فعّاليتهاى امام (ع) در اين زمينه شكلهاى مختلف داشت؛ از قبيل: بيانات و رهنمودهاى كلّى در زمينه مسائل اعتقادى بويژه مسائل مربوط به توحيد، مباحثات و مناظرات رسمى ميان آن حضرت و سران ماديگرايان مثل ابن ابى العوجاء، ابن مقفّع، زنديق مصرى به نام عبدالملك و ... و نيز بين اصحاب آن حضرت با اين افراد، و ارشادها و رهنمودهاى موردى آن حضرت در برخورد با افراد مختلف. [3]

امام (ع) در تمام اين برخوردها و مناظرات، با بيانى روشن و منطقى استوار، مبانى اعتقادى اسلام را تبيين و تشريح و ادعاى خصم را ابطال و او را در برابر حق وادار به اقرار

[1] - حديقة الشيعه، ص 526

[2] - براى آگاهى از تفصيل اين گفتگو به كافى، ج 5، ص 65 و بحار الانوار، ج 47، ص 232 و ج 67، ص 122 رجوع كنيد

[3] - براى آگاهى بيشتر از فعّاليتهاى امام (ع) در اين زمينه به كتاب كافى، ج 1، توحيد، صدوق، احتجاج، طبرسى، بحار الانوار، ج 47 ص 213-240 و الامام الصادق، مظفر، ص 188-219 رجوع كنيد