فراخوانده‌ام و گروه زيادى هم پاسخ مثبت داده‌اند. امام فرمود: حكومتى كه تو بدان اشاره مى كنى براى ما نا شدنى است تا زمانى كه فرزندان عباس، آن را ملعبه و بازيچه خود قرار دهند.

ابومسلم، نزد «عبدالله بن حسن» رفت و او را دعوت به قيام كرد. عبدالله پذيرفت. و در اين زمينه؛ با امام صادق به مشورت پرداخت. امام (ع) در حالى كه كنار سفاح و منصور نشسته بود، دست مباركش را بر دوش سفاح گذاشت و فرمود: نه به خدا سوگند، ابتدا اين سلطنت مى‌كند سپس دست ديگر را بر شانه منصور نهاد و فرمود: فرزندان اين با حكومت بازى مى‌كنند، سپس بر خاست و از مجلس بيرون رفت. [1]

2- اخبار از كشته شدن محمد و ابراهيم، فرزندان عبدالله بن حسن: امام (ع) قتل آنان به دست منصور را بارها و به مناسبتهاى مختلف گوشزد كرد. روزى خطاب به پدر آنان فرمود:

منصور، محمد را روى سنگهاى زيتون مى كشد و پس از آن برادرش ابراهيم را در كنار شط به قتل مى رساند؛ در حالى كه سمهاى اسبش در آب قرار دارد. [2]

3- اخبار از زمان مرگ يا شهادت افراد: امام (ع) يك سال پيش از آنكه داوود بن على، فرماندار مدينه شود و معلى بى خُنَيْس را به شهادت برساند، تفصيل جريان به حكومت رسيدن وى و احضار معلى و به شهادت رساندن او را براى ابو بصير تعريف كرد.»

اسحاق بن عمار از ياران خاص امام صادق (ع) مى گويد: به امام صادق عرض كردم:

ما سرمايه هايى داريم كه با آن تجارت مى‌كنيم و چون پراكنده و در دست اين و آن است بيم آن دارم كه اگر اتفاقى بيفتد سرمايه‌مان از دست برود. امام (ع) فرمود: در هر ماه ربيع (از هر سال) سرمايه خود را گردبياور! و همانگونه كه امام (ع) پيش بينى كرد. بود، وى در ماه ربيع در گذشت. [4]

پيشواى ششم (ع) از ابوبصير حال ابوحمزه را پرسيد. گفت: وقتى از نزد او آمدم‌

[1] - اثبات الوصيه، ص 158

[2] - مقاتل الطالبيين، ص 173

[3] - اثبات الهداة، ج 3، ص 123

[4] - همان مدرك، ص 112 و اعلام الورى، ص 276