4- خطاب به اسماعيل بن على: «جعفر بن محمّد از كسانى است كه خداوند درباره آنان فرموده است: (ثُمَّ اوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا) [1] و او از كسانى بود كه خداوند آنان را برگزيده است و نيز از پيشگامان در خيرات بود.» [2]

2- مخالفان اعتقادى‌

1/ 2- سنّى مسلكان معاصر امام (ع): ابوحنيفه:

الف- پيشواى مذهب، جعفر بن محمّد (ع) فقيه‌ترين فردى است كه تا كنون ديده‌ام. [3]

ب- اگر آن دو سال نبود، نعمان به هلاكت رسيده بود. [4]

ج- از ابوحنيفه پرسيده شد: نظر شما درباره اين مسأله كه فردى مالى را وقف عنوان «امام» كرده (بدون آنكه اسم كسى را ببرد) چيست و چه كسى مستحق آن است؟

وى در پاسخ گفت: جعفر بن محمّد (ع) زيرا تنها او امام برحق است. [5]

مالك بن انس:

پيش از اين به برخى از اعترافات وى درباره امام صادق (ع) اشاره كرديم. [6] اينك نمونه‌اى ديگر:

شخصيّتى با فضيلت‌تر، دانشمندتر، عابدتر و پرهيزگارتر از جعفر بن محمّد (ع) را نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه از خاطره كسى گذشته است. [7]

ابن ابى ليلى:

نوح بن درّاج مى‌گويد: به ابن ليلى گفتم: آيا اتّفاق افتاده است به خاطر گفته و نظر كسى از گفته و يا قضاوت خود صرف نظر كنى؟ گفت: نه مگر به خاطر گفته‌

[1] - فاطر، آيۀ 32. يعنى: سپس اين كتاب (آسمانى) را بر گروهى از بندگان برگزيده خود به ميراث داديم

[2] - تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 383

[3] - ائمّتنا، دخيّل، ج 1، ص 481

[4] - همان مدرك. سخن ابوحنيفه اشاره به دو سالى است كه وى در محضر امام صادق (ع) شاگردى كرده، و از وجود مباركش بهره علمى برده است

[5] - همان مدرك، ص 482

[6] - به درس دوم رجوع كنيد

[7] - الامام الصادق، مظفر، ص 78 و الامام الصادق و المذاهب الاربعة، ج 2، ص 333