درس ششم: امامت‌

حضرت امام صادق (ع) پس از رحلت پدر بزرگوارش امام باقر (ع) در ذيحجّه سال 114 هجرى قمرى در حالى كه 31 سال و اندى از سنش مى‌گذشت عهده‌دار منصب امامت شد.

تعيين امامت‌

براى اثبات امامت امام صادق (ع) پس از امام باقر (ع) دلائل زيادى وجود دارد؛ از جمله:

1- برترى آن حضرت در علم و دانش بر تمامى مردم زمان خود و اينكه او تنها وارث دانشهاى جدّش رسول خدا (ص) و پدران بزرگواش، ائمّه اطهار بود، و نيز سلاح ويژه پيامبر (ص)، در دست آن حضرت بود. و اينها همه نشانه امامت است.

2- تصريحات رسول خدا (ص) بر امامت آن حضرت پس از پدر بزرگوارش امام باقر عليهماالسّلام؛ به عنوان نمونه جابر بن عبداللَّه انصارى از رسول خدا (ص) پرسيد: امامان از نسل على بن ابى طالب كيانند؟ فرمود:

حسن و حسين، دو سرور جوانان بهشتى؛ سپس على بن حسين، سرور عبادت كنندگان زمان خود؛ سپس محمد بن على ملقب به باقر؛ و تو اى جابر در آينده نه چندان دور او را درك خواهى كرد. زمانى كه او را درك كردى سلام مرا به وى برسان؛ سپس جعفر بن محمّد، ملقب به صادق؛ پس از او، موسى بن جعفر با لقب كاظم؛ بعد از وى، على بن موسى الرضا؛ سپس محمد بن على تقى؛ سپس على بن محمد نقى،