سپس حسن بن على زكّى؛ سپس فرزندش قائم بحق، مهدى امّت من، آن كه زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد، پس از آنكه از جور و ستم پر شده باشد. جابر! اينان جانشينان، اوصياء، فرزندان و عترت من هستند، هر كس از آنان پيروى كند، از من پيروى كرده و هر كس آنان را نافرمانى كند، مرا نافرمانى كرده است. [1]

3- تصريحات امام باقر (ع) بر امامت فرزندش امام صادق (ع)؛ به عنوان نمونه جابر بن يزيد جعفى مى‌گويد:

از امام باقر (ع) درباره قائم (و امام) بعد از او پرسيده شد. آن حضرت دست بر امام صادق (ع) زد و فرمود: اين است به خدا قسم، قائم آل محمّد (ص). [2]

هشام بن نافع مى‌گويد:

روزى ابو جعفر (ع) به ياران خود فرمود: زمانى كه مرا از دست داديد، به اين (اشاره به امام صادق (ع)) تأسى و اقتدا كنيد كه او امام و خليفه پس از من است. [3]

محمّد بن مسلم مى‌گويد:

نزد امام باقر (ع) بودم كه فرزندش امام صادق (ع) وارد شد ... امام (ع) خطاب به من فرمود: اى محمّد! اين (اشاره به امام صادق (ع)) امام تو پس از من است، پس به او تأسى و اقتدا كن و از دانشش بهره بگير.

سوگند به خدا، او همان «صادق» ى است كه پيامبر (ص) براى ما وصف كرده است كه پيروان و شيعيانش در دنيا و آخرت پيروزند و دشمنانش در زبان همه پيامبران لعنت شده‌اند. [4]

شرايط سياسى- اجتماعى دوران امامت‌

[1] - كمال الدين، ج 1، ص 258

[2] - كافى، ج 1، ص 307 و كشف الغمه، ج 2، ص 167

[3] - بحارالانوار، ج 47، ص 15

[4] - همان مدرك