كردند كه سياست نياكان خود را نسبت به علويان و در رأس آنان، امام صادق (ع) به اجرا بگذارند.

خلاصه

امام صادق (ع) در دوران امامت خود با پنج تن از خلفاى اموى به نامهاى، هشام، وليد، يزيد،

ابراهيم، و مروان حمار معاصربود. خط مشى كلّى خلفاى ياد شده در ارتباط با مسائل سياسى و در برخورد با امامان، علويان و مردم، همان خط مشيى بود كه نياكان آنان براى ايشان ترسيم كرده بودند.

حفظ قدرت و حكومت و مبارزه با هر كس و هر جريانى كه حكومت و سلطنت آنان را به خطر اندازد، اساسى‌ترين هدف آنان بود. و تمامى برخوردها و موضعگيريهايشان در همين راستا صورت‌مى‌گرفت.

هشام، مردى سياستمدار و خشن بود و با مخالفان حكومتش، بويژه شيعيان با تندى و خشونت رفتار مى‌كرد. كارگزاران او، افرادى خونريز بودند و عرصه را بر مردم تنگ كرده بودند.

هشام با زيد بن على برخوردى خصمانه داشت، قيام او را سركوب كرد و وى را به شهادت رسانيد.

وليد، دومين خليفه معاصر امام (ع) مردى غوطه ور در فساد و عياشى و ميگسارى بود. توهين او به قرآن كريم و پاره پاره كردن آن و نيز سوزاندن پيكر مطهر زيد و به شهادت رساندن يحيى، نشانه بى دينى و ضديت او با خاندان پيامبر است.

پس از وليد، يزيد، ابراهيم و مروان حمار بر تخت سلطنت نشستند. دوران حكومت آنان، دوران بحران و آشوب و هرج و مرج حكومت امويان بشمار مى‌رود. سرانجام با قتل مروان حمار در سال 132، حكومت امويان سرنگون شد.

پرسش‌

1- زمامداران اموى معاصر دوران امامت امام صادق (ع) را نام ببريد.