درس اول

ولادت، شمايل و خصوصيات

حضرت مهدى (عج)

ولادت‌

دوازدهمين پيشواى شيعيان و آخرين جانشين رسول خدا (ص) در سپيده دم نيمه شعبان، سال 255 هجرى قمرى در «سامرّا» ديده به جهان گشود.

نام مباركش نام پيامبر (ص) و كنيه‌اش كنيه آن حضرت است. روايات زيادى از رسول اكرم (ص) و پيشوايان معصوم بر اين مطلب تصريح دارد كه به عنوان نمونه به يك روايت از رسول اكرم (ص) اشاره مى‌كنيم.

«الْمَهْدِىُّ مِنْ وُلْدى اسْمُهُ اسْمى وَ كُنْيَتُهُ كُنْيَتى» [1]

مهدى از فرزندان من است. نام او نام من و كنيه‌اش كنيه من است.

سيره امامان معصوم (ع) بر ذكر نكردن نام آن حضرت بود و در مقام ياد يا معرفى او به اشاره و ذكر القاب ايشان بسنده مى‌كردند. و نيز به شيعيان سفارش مى‌كردند از بردن نام آن بزرگوار خوددارى ورزند. ابو هاشم جعفرى مى‌گويد از امام هادى شنيدم كه فرمود:

جانشين پس از من فرزندم حسن مى‌باشد، ليكن چگونه است وضع شما در مورد جانشين پس از او؟ عرض كردم: از چه نظر، جان من فداى تو باد؟ فرمود: از اين نظر كه او را نمى‌بينيد و بازگو كردن نام او براى شما روا نخواهد بود. عرض كردم: پس چگونه از او ياد كنيم؟ فرمود:

[1] - اصول كافى، ج 1، ص 514؛ اعلام الورى، ص 418