بازرسى منزل امام (ع) موفق به دستگيرى وى نشد.

اين مسأله موجب فزونى نگرانى و و حشت وى شد. از اين رو، پس از دفن امام (ع) و پراكنده شدن مردم در اقدامى گسترده‌تر دستور بازرسى منازل شيعيانى را كه احتمال مى‌رفت، حضرت حجت در آنجا پنهان شده باشد صادر كرد. احمد بن عبيداللّه خاقان، فرزند وزير معتمد مى‌گويد:

چون امام عسكرى (ع) به خاك سپرده شد و مردم پراكنده شدند، پادشاه و درباريانش در جستجوى فرزند آن حضرت سخت دچار اضطراب و نگرانى شدند و در پى آن جستجوى گسترده‌اى را در خانه‌ها (ى شيعيان) آغاز كردند. [1]

ج- ايجاد جوّ بيم و وحشت در ميان شيعيان‌

دستگاه خلافت، براى دستيابى به حضرت مهدى (عج) هر چه تلاش كرد، به نتيجه نرسيد. ناچار توجه خود را معطوف شيعيان و ياران آن حضرت كرد تا شايد از اين طريق بتواند ضمن ضربه زدن به جمع آنان به عنوان پايگاههاى اجتماعى امامت و فرو پاشيدن صفوفشان، به حضرت مهدى (عج) دسترسى پيدا كند. از اين رو، با همكارى جعفر كذّاب كه شيعيان را بخوبى مى‌شناخت، تلاش گسترده‌اى را به منظور ايجاد جوّ بيم و ترور و اذيت و آزار شيعيان و بستگان امام عسكرى و حتّى زنان و كنيزان خاندان آن حضرت آغاز كرد. شيخ مفيد مى‌نويسد:

جعفر بن على، برادر امام عسكرى (ع) تركه آن حضرت را تصاحب نمود و سعى در به زندان افكندن كنيزكان و به بند كشيدن همسران آن حضرت كرد. وى ياران امام (ع) را از آن جهت كه به انتظار فرزند امام عسكرى (ع) نشسته، به وجود او قطع داشته و قائل به امامتش بودند، مورد سرزنش قرار مى‌داد.

او با آنان به ستيز بر خاست، چندان كه همگان را بيمناك و پراكنده ساخت و از اين ناحيه بر بازماندگان حضرت عسكرى (ع) مصيبت بزرگى وارد شد؛ از به بند كشيدن و زندان افكندن‌

[1] - كمال الدين، ج 1، ص 43