درس سوم

جعفر بن على، چهره‌اى نوظهور

از جمله چهره‌هايى كه همزمان با شهادت امام عسكرى (ع) در صحنه سياسى جامعه اسلامى رخ نمود، جعفر بن على معروف به جعفر كذّاب، برادر امام عسكرى (ع) بود.

وى وقتى چشم به جهان گشود، اعضاى خانواده خوشحال شدند، ولى اين خوشحالى در چهره پدرش امام هادى (ع) نمودار نگشت. وقتى علت آن پرسيده شد، فرمود: بدين خاطر كه او مردم زيادى را گمراه خواهد كرد. [1]

وى از آن جهت كه در مسأله امامت، به خدا دروغ بست و مدعى مقامى شد كه خداوند او را بدان مقام نصب نكرده بود و نيز به دروغ، منكر داشتن فرزند براى برادرش امام عسكرى (ع) شد «كذّاب» ناميده شد.

از برخى روايات استفاده مى‌شود كه وى پيش از تولد توسط بعضى از امامان و حتّى پيامبر (ص) به اين لقب ناميده شده است. امام سجّاد (ع) به نقل از پدرش و از جدّش نقل مى‌كند كه پيامبر (ص) فرمود:

وقتى كه فرزندم جعفر بن محمّد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب متولد شد او را صادق بناميد، زيرا ديرى نمى‌گذرد كه درميان فرزندان او همنامى براى وى پيدا مى‌شود كه بدون شايستگى، ادعاى امامت مى‌كند و «كذّاب» ناميده مى‌شود. [2]

جعفر با اين سابقه، رشد كرد و به سنين نوجوانى و جوانى رسيد. متأسّفانه به جاى تغذيه از پستان امامت و بهره‌مندى از فضاى ملكوتى و سرشار از معنويت كانون ولايت و

[1] - بحارالانوار، ج 50، ص 231

[2] - علل الشرايع، ص 234