خلاصه درس‌

غيبت امام زمان (عج) از ديده‌ها از رويدادهاى مهمّ و بى‌سابقه تاريخ امامت شيعى است.

مسأله غيبت رهبران الهى در ميان امتهاى پيشين نيز سابقه دارد. پيامبران همچون ادريس، صالح، ابراهيم، يوسف و موسى براى مدتى از ميان امت، غايب بودند.

اين غيبت حتى در بين جانشينان انبيا نيز به چشم مى‌خورد.

از جريان غيبت پيامبران و نيز رواياتى كه در اين زمينه از پيشوايان معصوم عليهم‌السلام رسيده، چنين استفاده مى‌شود كه غيبت پيشوايان الهى يك سنّت پروردگار است كه در ميان تمامى امتها جريان داشته است.

امام زمان (عج) داراى دو مرحله از غيبت است: غيبت صغرى و غيبت كبرى. غيبت صغرى از آغاز دوران امامت آن حضرت شروع و تا سال 329 امتداد داشت؛ هر چند برخى آغاز آن را سال 255 يعنى سال ولادت آن حضرت دانسته‌اند.

دوران غيبت صغرى از ويژگيهايى برخوردار است، از جمله:

1- عدم پنهانى كامل حضرت مهدى (عج) از ديده‌ها.

2- ادعاى مهدويت فردى به نام عبيدالله علوى در شمال آفريقا.

پرسش‌

1- روايات رسيده از امامان عليهم‌السّلام نسبت به مسأله غيبت رهبران الهى چه نگرشى دارند؟

2- وجه شباهت غيبت امام زمان (عج) به غيبت حضرت موسى را ذكر كنيد.

3- حضرت ابراهيم چند مرحله غيبت داشت؟ به اختصار ذكر كنيد.

4- آيا جانشينان انبيا هم غيبت داشتند؟ يك نمونه ذكر كنيد.

5- يكى از ويژگيهاى دوران غيبت صغرى را به اختصار ذكر كنيد.