درس يازدهم زمامداران معاصر

دوران امامت پيشواى دهم عليه السلام همزمان با حكومت شش نفر از خلفاى عبّاسى به نامهاى معتصم، واثق، متوكّل، منتصر، مستعين و معتزّ بود.

شناخت خلفاى عبّاسى و تبيين شرح حال و زندگى آنان- صرف‌نظر از اهداف موردنظر- جز تضييع وقت نتيجه‌اى ندارد؛ چرا كه در پرونده آنان جز عيّاشى و جنايت چيزى به چشم نمى‌خورد. آنان سياه‌چهرگان و تاريك دلانى بودند كه با استفاده از ظلمت شب و خلاء خورشيد عالمتاب امامت در جامعه اسلامى در مقام زمامدارى، بر مسند خلافت تكيه زدند و روى تاريخ را سياه كردند و بحق، مصداق بارز اين آيه شريفه بودند:

(وَ يَوْمَ الْبِيامَةِ تَرَى الَّذينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجوُهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَيْسَ فى‌ جَهَنَّمَ مَثْوَىً لِلْمُتَكَبِّرينَ). [1]

و روز قيامت كسانى را كه بر خدا دروغ بستند مى‌بينى كه صورتهايشان سياه است؛ آيا در جهنّم جايگاهى براى متكبّران نيست؟!

آنچه ما را ناگزير از شناخت و معرفى اجمالى زندگى و فعّاليّتهاى اين ستم‌پيشگان دنيا و روسياهان آخرت كرده قرار گرفتن غاصبانه آنان در مسند خلافت اسلامى و ستيز با مكتب و جبهه امامت به پيشواى امام هادى عليه السلام است.

ما براى آن كه بتوانيم تصوير درستى از زندگى امام هادى عليه السلام و تلاشها و موضعگيريهاى آن حضرت در ابعاد مختلف ارائه دهيم بايد بدانيم آن گرامى در چه شرايط سياسى مى‌زيسته و با چه طاغوتهايى درگير بوده است. پرداختن به زندگى خلفاى معاصر امام عليه السلام در اين حدّ لازم است.

[1] - زمر (39)، آيۀ 60