سخن چينى و سعيت از امام هادى عليه السلام و هجوم به منزل آن حضرت به مورد ياد شده محدود نگشت؛ بلكه منزل پيشواى دهم عليه السلام بارها مورد يورش ناگهانى مأموران حكومتى قرار گرفت. آنان با آن كه تاكنون از اين ترفند نتيجه‌اى نگرفته بودند، ولى شايد براى آن كه خانه امام عليه السلام را براى فعاليّتهاى ضدّ حكومتى، محيطى ناامن جلوه دهند و اين كه هر آن، ممكن است نيروهاى امنيّتى بر آن يورش آورند، اين كار را تكرار مى‌كردند.

البتّه وجود عناصر پليد و چهره‌هاى ضدّ خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و دشمن سرسخت امامان عليهما السلام در دستگاه خلافت عباسى در اين حكومت بى نقش نبود؛ چه آنكه بطور معمول، اين يورشها در پى سعايتها و گزارشهاى همين افراد انجام مى‌گرفت.

متوكّل در پى بهبود از يك بيمارى سخت كه مداواى آن با راهنمايى امام هادى عليه السلام انجام گرفته بود، پانصد دينار خدمت آن حضرت فرستاد. مادر او نيز طبق نذرى كه براى بهبودى فرزندش كرده بود، مبلغ ده هزار دينار در كيسه‌اى مهر و موم شده خدمت آن حضرت فرستاد.

امام هادى عليه السلام پولهاى آنان را- بدون آنكه حتّى مهر كيسه را بگشايد- كنارى گذاشت.

مدتى از اين موضوع گذشت، تا آن كه مردى ملقّب به «بطحائى» نزد متوكّل از امام هادى عليه السلام سعايت كرد كه اموال و سلاحهاى زيادى نزداوست و قصد قيام بر ضدّ حكومت را دارد. متوكّل، سعيد دربان را مأمور كرد كه شبانه به منزل امام عليه السلام هجوم برد و آنچه از اموال و سلاح در آنجا هست ضبط كرده و نزد اوبياورد.

سعيد مى‌گويد: چون شب شد با گوهى از دلاور مردان با نردبانى بر بام خانه الوالحسن عليه السلام بر آمديم ودر تاريكى فرود آمديم و نمى‌دانستيم چگونه وارد اتاقها شويم.

در اين هنگام حضرت متوجّه ورود ما شد. از اتاق خود صدا زد: «سعيد! همانجا بايست تا شمع ومشعلى برايت بياورند.» مدتى نگذشت كه شمعى آورند. به اتاق امام عليه السلام داخل شدم. ديدم لباس پشمينهاى پوشيده و كلاهى از همان جنس بر سر داشت و بر حصيرى رو به قبله نشسته و مشغول عبادت است.