از اهداف سياسى، اجتماعى و فرهنگى اش دست يابد و حريف سرسخت و قدرتمند خود را وادار به اعتراف و ناتوانى و شكست در اجراى نقشه‌هاى خويش نمايد.

متوكّل، در پى ناكاميهاى پى در پى از آن همه تلاش و كوشش بر ضدّ امام هادى عليه السلام، سرانجام در جمع درباريان از استيصال و درماندگى خود در رويارويى با امام عليه السلام پرده برداشت و با خشم و ناراحتى خطاب به آنان گفت:

«واى به حال شما! «ابن الرّضا» روزگار مرا سياه كرده و مرا سخت ناتوان و سرگردان ساخته است. هر چه تلاش كردم كه جرعه‌اى شراب بنوشد و در مجلس بزمى همنشين و همباده من گردد، موفّق نشدم و كوشش كردم تا در اين زمينه فرصتى و توفيقى بدست آورم؛ نشد! [1]

اين اعتراف از متوكّل، از هم در جمع خواصّ، گوياترين دليل شكست سياسى وى از پيشواى شيعيان است. [2]

خلاصه‌

در درس گذشته بعضى از كوششهاى كينه توزانه و تلاشهاى مذبوحانه متوكّل عليه امام هادى عليه السلام رابرشمرديم. اينك ادامه آنها:

4- مخدوش جلوه دادن چهره امامت و تحقير امام هادى عليه السلام.

متوكّل، با گستاخى، پيشواى معصوم شيعيان را به شرابخوار ى متّهم كرد. و نيز در موضعگيريها و رفتارهايش سعى مى‌نمود آن حضرت را تحقير كند و همچون بقيّه افراد، يك فرد عادى قلمداد نمايد، و از امام عليه السلام مى‌خواست كه پياده در مقابل او رژه برود، و حتى گاهى دستور مى‌داد مزدورانش به وى ناسزا بگويند.

[1] - بحارالانوار، ج 50، ص 158

[2] - با ملاحظه و مطالعۀ درسهاى بعد و شناخت و آشنايى بيشتر نسبت به فعاليتها و مبارزات امام هادى عليه السلام در ابعاد سياسى، فرهنگى و اعتقادى، علّت شكست و زبونى متوكّل در برابر امام عليه السلام و استيصال و سردرگمى او بهتر و بيشتر روشن مى‌شود