درس نوزدهم: فعّاليّتها و مبارزات امام هادى عليه السلام (1)

امام هادى عليه السلام با انتقال به مركز خلافت، تحت مراقب شديد مأموران و جاسوسان متوكّل قرار گرفت و از اين جهت، با شرايط مشكلتر و وضع دشوارترى مواجه گشت. موقعيّت جديد، هر چند محدوديّت و مشكلاتى در برنامه‌هاى امام عليه السلام به وجود آورد، ولى هرگز موجب تعطيل شدن آنها نگشت. پيشواى دهم عليه السلام پس از ارزيابى شرايط جديد، فعّاليّتها و مبارزات خود را در محورهاى زير شكل داد:

الف- تبين و تثبيت موضع امامت‌

مهمترين و حسّاسترين محور فعّاليّت سياسى امام هادى عليه السلام در طول مدّت مسؤوليتش تبيين و تثبيت موضع امامت خويش و امام پيش و پس از خود بوده است. امام عليه السلام در اين موضع مى‌كوشيد تا از راههاى مختلف و در برابر افراد و قشرهاى گوناگون، موضع بر حقّ خودرا تبيين و تثبيت نمايد و به همگان بفهماند كه شرايط جانشينى از پيامبر صلى الله عليه و آله و رهبرى و پيشوايى امّت اسلامى تنها در وجود او و نياكان او جمع است، و ديگران- هرچند خود را «اميرالمؤمنين» و «خليفه پيامبر صلى الله عليه و آله» بدانند- فاقد آن شرايط و نيازمند اين خاندان هستند. اينك نمونه‌هايى از اين موضع:

1- در برابر شخص زمامدار

در مباحث پيش به بعضى از موضعگيريهاى به حقّ امام هادى عليه السلام در برابر بعضى زمامداران معاصر خويش اشاره داشتيم. در اين بخش به منظور تكميل بحث به بعضى ديگر از موضعگيريهاى كوبنده آن گرامى در برابر طاغوت زمان و جبّار خونخوار يعنى متوكّل اشاره مى‌كنيم.

* متوكّل در جمعى كه امام هادى عليه السلام نيز حضور داشت از «على بن جَهْم» پرسيد كه‌