رهبرى امّت و جانشينى از پيامبر صلى الله عليه و آله است. علاوه بر آنكه تصرسح شده است خداوند، آنان را خليفه خويش در زمين و حجّت خود بر آفريده‌هايش قرار داده است. با اين وصف، جايى براى خلافت و حجّت بودن ديگران باقى نمى‌ماند.

امام عليه السلام پس از برشمارى ويژگيها و مسؤوليتها و نقشهاى ياد شده براى امامان عليه السلام، به رابطه و وظيفه مردم نسبت به آنان اشاره كرده مى‌فرمايد:

«فَالرَّاغِبُ عَنْكُمْ مارِقُ، وَ اللّازِمُ لِكُمْ لا حِقُ، وَ الْمَقصَّرُ فى‌ حَقَّكُمْ زاهِقُ، وَ الْحَقُّ مَعَكُمْ وَ فيكُمْ وَ مِنْكُمْ وَ الَيْكُمْ وَ انْتُمْ اهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ، وَ ميراثُ النُّبُوَّةِ عِندِكُم، وَ ايابُ الخَلْقِ الَيْكُمْ وَ حِسابُهُمْ عَلَيْكُم، وَ فَصلَ الخِطابِ عِندَكُم، وَ آياتُ اللَّه لَدَيْكُم وَ عَزائِمُهُ فيكُم، وَ نُورُهُ وَ بُرْهانُهُ عِنْدَكُم وَ امْرُهُ الَيْكُم.»

پس رويگردان از شما از دين خدا بيرون رفته، و ملازم و همراه شما، به شما و دين خدا پيوسته و رسيده است، و كوتاهى كننده در حقّ شما نابود است. حقّ با شما، در (خاندان) شما و از شما و بسوى شماست، و شما اهل آن و معدن آن هستيد، و ميراث نبوّت نزد شماست، و بازگشت خلق بسوى شما و حسابشان با شما، و «فصل الخطاب» (حكم جدا كننده حق از باطل) نزد شماست. آيات خدا نزد شما، عزيمتهاى او (كوشش و اهتمام در تبليغ دين و پايدارى بر مشكلات و سختيهاى آن) در (خاندان) شما (واردشده و برشما حتم واجب شده است) و نور وبرهانش نزد شما و امر خداوند مربوط به شماست.

«مَنْ والاكُمْ وَ الَى اللَّه، وَ مَنْ عاداكُمْ فَقَدْ عادَاللَّه، وَ مَنْ احَبَّكُمْ فَقَدْ احَبَّ اللَّه، وَ مَنْ ابْعَضَكُمْ فَقَدْ ابْعَضَ اللَّه، وَ مَنِ اعتَصَمَ بِكُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ.»

دوستار شما دوستار خدا، و دشمن شما دشمن خداست. هر كس به شما محبّت ورزد به خدا محبّت ورزيده و آن كه به شما كينه ورزد است، و هر كه به شما تمسّك جويد به خدا تمسّك جسته است.