(برخى ديگر از) مردم، ايشان را سرزنش مى‌كنند، و اگر آنان نيز دوستى و ولايت تو ار برگزييند بر ايشان بهتر است، اگر بدانند؛ و تو و فرزندانت را- كه برترين درودهاى خدا بر آنان باد- بر پدران، مادران، برادران، خويشان و نزديكان خودمقدّم مى‌دارند. اينان روز قيامت در زير «لواى حمد» محشور خواهند شد. خداوند از بديها و گناهانشان مى‌گذرد و درجاتشان را بالا مى‌برد، و اين است پاداش كردارشان. [1]

امام هادى عليه السلام در اين روايت، تنها به تبيين امامت خود بسنده نكرد؛ بلكه سلسله امامت را- آن هم از زبان پدرانش و در نهايت، رسول خدا صلى الله عليه و آله- مطرح نمود و دوستى و ولايت آنان را شرط در امان بودن از عذاب الهى و نگرانى روز قيامت دانست.

* امام هادى عليه السلام در پاسخ پرسش «صقر بن ابى دُلَف»، كه از معناى روايت نقل شده از پيامبر صلى الله عليه و آله: «لا تُعادُوا الايَّامَ فَتُعاديكُمْ» [2]

پرسيده بود، فرمود:

منظور از «ايّام» ما هستيم و به يمن وجود ما آسمانها و زمين برپاست. شنبه:

نام رسول خدا صلى الله عليه و آله. يكشنبه: كنايه از اميرمؤمنان عليه السلام است. دوشنبه: حسن و حسين عليه السلام هستند، و سه شنبه: على بن حسين، محمّد بن على و جعفر بن محمّد عليهم السلام. چهارشنبه: موسى ابن جعفر، على بن موسى، محمّد بن على و من.

پنجشنبه: فرزندم حسن بن على و جمعه نوه‌ام (حضرت مهدى).

مردمِ حقّ طلب گرد او جمع مى‌شوند، و او زمين را پر از قسط و عدل مى‌كند، همانسان كه از ستم و جور پر شده است. اين است معناى «ايّام» پس با آنان در دنيا دشمنى نورزيد تا در آخرا با شما دشمنى نورزند. [3]

[1] - غيبت، شيخ طوسى، ص 90؛ بحارالانوار، ج 36، ص 258

[2] - با روزگار، دشمنى نورزيد كه به دشمنى شما برخواهد خاست

[3] - كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص 383؛ بحارالانوار، ج 50، ص 194