امام عليه السلام گاهى بدون آنكه از سوى اصحاب سؤال شود،
نظر خود را نسبت به افراد ياد شده اعلام مىكرد. محمّد بن عيسى نقل مىكند: امام هادى
عليه السلام بدون آنكه پرسشى از او بشود براى من نوشت:
خداوند قاسم بن يقطين و على بن حسكه قمّى را لعنت كند.
شيطانى بر او ظاهر مىشود و حرفهاى دروغ و بى اساس را به القا مىكند. [2]
نصر بن صبّاح مىگويد: حسن بن محمّد معروف به ابن بابا
و مجمّد بن نصير نميرى و فارس بن حاتم قزوينى مورد لعن امام هادى عليه السلام قرار
گرفتند. [3]
فارس بن حاتم، پيشواى غلات در مرحلهاى از انحراف و گمراهى
قرار داشت كه امام عليه السلام دستور قتل او را صادر نمود و براى قاتلش بهشت را تضمين
كرد و فرمود:
فارس، به اسم من دست به كارهايى مىزد و مردم را فريب
مىدهد و آنان را به بدعت در دين فرا مىخواند. خون او براى هر كس كه او را بكشد هدر
است.
كيست كه با كشتن او مرا راحت كند، و من درمقابل، بهشت
را براى او تضمين كنم؟
يكى از ياران امام عليه السلام فرمان آن حضرت را اجرا
نمود و با به هلاكت رساندن «فارس» امام عليه السلام و جامعه اسلامى را از شرّ او راحت
كرد. [4]
* واقفيّه
واقفيان- كسى كه بعد از شهادت موسى بن جعفر عليه السلام
بخاطر يك سلسله انگيزههاى نفسانى و دنيوى، منكر شهادت آن حضرت شدند و در نتيجه تن
به امامت امامان بعدى ندادند- در پليدى و خباثت و انحراف از خطّ امامت، كمتر از غلات
نبودند. از اين رو،
[1] - اختيار معرفة الرجال، ج 2، ص 804، رديف 997؛ وسائل
الشيعه، ج 18، ص 554