امام هادى عليه السلام در برابر آنان نيز موضع گرفت و لعن بر ايشان را روا دانست. ابراهيم بن عُقْبَه مى‌گويد:

به امام هادى عليه السلام نوشتم: فدايت شوم! من از بغض و كينه ممطوره (واقفيّه) نسبت به حقّ، آگاهى دارم، آيا مجاز هستم در قنوت نماز بر آنان لعن كنم؟

امام عليه السلام فرمود: آرى، در قنوت نمازت برآنها لعن كن. [1]

* صوفيّه‌

صوفيان، گروه منحرف ديگرى در درون جامعه اسلامى بودند كه تحت پوشش زهد و كناره‌گيرى از دنيا به گمراه كردن توده‌هاى مردم و منحرف كردن آنان از خط امامت مشغول بودند.

پيشواى دهم عليه السلام همچون نياكان بزرگوار خود، خطر اين جريان انحرافى را به پيروان خويش گوشزد كرده، آنان را از ارتباط و همنشينى با صوفيان برحذر داشت.

محمّد بن حسين بن ابى الخطّاب مى‌گويد: با امام هادى عليه السلام در مسجد النّبى بودم، گروهى از ياران آن حضرت از جمله ابوهاشم جعفرى نيز به ما پيوستند. در اين هنگام جمعى از صوفيان وارد مسجد شده، در گوشه‌اى دايره وار نشستند و مشغول ذكر «لا اله الّا اللَّه» شدند.

امام عليه السلام رو به اصحاب كرد و فرمود:

به اين نيرنگ بازان توجّه نكنيد؛ زيرا آنان همنشينان شياطين و ويران كنندگان پايه‌هاى دين هستند. براى تن پرورى، زهدنمايى مى‌كنند وبراى شكار كردن مردم ساده لوح، شب زنده دارى مى‌نمايند.

چند صباحى را به گرسنگى سپرى مى‌كنند تا براى پالان كردن، خرى چند را رام كنند. «لا اله الّا اللَّه» نمى‌گويند مگر براى فريب مردم. كم نمى‌خورند مگر

[1] - همان، ص 762، رديف 879