امام عليه السلام اين بار گريه كرد، چندان كه محاسنش تر شد؛ سپس متوجّه من شد و فرمود: اين سفر جاى بيمناكى بر من وجود دارد؛ اكنون كه بيم جان مى‌رود، امر امامت پس از من بر عهده پسرم «على» است. [1]

* امام جواد 7 توسط پيكى به پدر «خيرانى» [2] خدمتكار خويش پيغام فرستاد:

من در مى‌گذرم، و امر امامت به پسرم «على» منتقل مى‌شود، و او بر شما همان حقّى را دارد كه من بعد از (رحلت) پدرم بر شما داشتم. [3]

* اميّة بن على قيسى مى‌گويد: به امام جواد عليه السلام عرض كردم: چه كسى جانشين شما خواهد بود؟ فرمود: فرزندم على. [4]

* صقر بن ابى دُلَف نقل مى‌كند: از ابوجعفر، محمّد بن على رضا عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود:

پيشواى پس از من، فرزندم على است. فرمان او فرمان من و گفتارش، گفتار من و پيروى از او (در حكم) پيروى از من‌است. و امر امامت پس از او در فرزندش «حسن» خواهد بود. [5]

شيخ مفيد پس از نقل دو روايت نخست مى‌نويسد:

روايات در اين زمينه بسيار است و اگر همه آنها را ذكر كنيم بر حجم كتاب افزوده خواهد شد. اجتماع و اتفاق‌نظر بزرگان شيعه بر امامت ابوالحسن عليه السلام و نبودن مدّعى امامت در آن زمان بجز آن حضرت؛ بگونه‌اى كه امر امامت مشتبه گردد، ما را از بيان اخبار بطور تفصيل بر امامت او، بى‌نياز مى‌سازد. [6]

[1] - اعلام الورى، ص 356؛ ارشاد، ص 327

[2] - خيرانى و پدرش از نژاد غير عرب بودند. شيخ طوسى مى‌نويسد: خيران بن اسحاق زاكانى از اصحاب امام هادى عليه السلام است (رجال الطوسى، ص 414) و زاكان، دهى است در حومۀ قزوين كه با آن پانزده كيلومتر فاصله دارد (فرهنگ معين)

[3] - كافى، ج 1، ص 324

[4] - اثبات الهداة، ج 3، ص 356

[5] - بحارالانوار، ج 50، ص 118

[6] - ارشاد، ص 329