مى‌كند: (... عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ) [1]

: رنجها و گرفتاريهاى شما بر او بسيار سخت و گران است.

تنها راه رهايى مردم سرخورده و سرگردان از اين گرفتاريها و بن بستها، روى آوردن به مكتب اهل بيت عليه السلام و پناه بدرن به دامان امامان عليه السلام است كه در آن زمان در وجود مبارك امام هادى عليه السلام خلاصه مى‌شد.

خلاصه‌

در دوران امامت امام هادى عليه السلام، قلمرو اسلامى صحنه درگيريها و آشوبهاى گروههاى مختلف بود. علّت اساسى آن تبديل دستگاه خلافت به سلطنت بود كه پادشاهى آن را نظاميان ترك بر عهده داشتند، و خلفا تنها ابزار اعمال سياستهاى آنان بودند.

در چنين شرايطى طبيعى بود كه مخالفان حكومت نيز صبغه نظامى به خود بگيرند، و دست به شمشير ببرند؛ بدين جهت است كه مى‌بينيم در اين دوره بازارِ برخوردهاى نظامى جناحهاى مخالف حكومت با حكومتداران ترك گرمتر از دوره‌هاى پيشين است، و كشمكشهاى سياسى و اعتقادى دوران مأمون در اين دوره، جاى خود را به تحرّكات سياسى و برخوردهاى نظامى داده است.

اين آشوبها و فتنه‌ها در بيشتر مناطق به ويژه بغداد، اندلس، فارس، طبرستان، ماوراءالنّهر، سرزمين شام و ... به چشم مى‌خورد.

نتايج زيانبار اين كشمكشها در درون جامعه اسلامى متوجّه توده‌هاى مردم مى‌شد كه راه به جايى نداشتند. آنان، هم از سوى حكومت و عوامل ستمگر و سنگدل آن همچون «ابن زيّات» و «ابن خصيب» تحت فشار و اذيّت و آزار بودند؛ و هم از ناحيه گروههاى شورشگر، منتهى‌ از ناحيه هر كدام به نحوى.

تنها راه نجات مردم از اين تنگنا روى آوردن به مكتب اهل بيت عليه السلام و پناه بردن به دامن پيشواى دلسوز امّت؛ حضرت امام على الهادى عليه السلام بود.

[1] - توبه (9) آيه 128