درس چهاردهم:

امام سجّاد (ع) حافظ ميراث امامت‌

قيام خونين اباعبداللّه الحسين عليه السلام و پيام‌رسانى درست، روشنگر و منطقى امام سجاد و زينب كبرى عليهما السلام در سه پايگاه كوفه، شام و مدينه، روح مبارزه و پرخاشگرى عليه حكومت پليسى اموى را در كالبد امّت اسلامى دميد كه نتيجه آن بروز قيام‌ها و مخالفت‌ها عليه نظام طاغوتى اموى بود. اين قيام‌ها در دوران امامت امام سجاد عليه السلام عبارتند از:

1- نهضت توابين كه به رهبرى سليمان بن صُرَد و به انگيزه خونخواهى سالار شهيدان در سال 61، در كوفه انجام گرفت. فعّاليت آنان در دوران يزيد پنهانى بود. پس از مرگ وى آشكارا مردم را به جهاد دعوت كردند و با نيروهاى حكومتى به نبرد پرداختند و پس از سه روز مقاومت دليرانه در برابر لشكر شام، رهبرى نهضت و بسيارى از ياران او به شهادت رسيدند و بقيّه پراكنده شدند.

2- قيام مردم مدينه كه در پى اعزام هيأتى از بزرگان مدينه به شام و افشاگرى آنان عليه يزيد و خلع وى از خلافت در سال 63 هجرى آغاز گشت و منجر به بيرون كردن فرماندار و امويان از شهر شد. يزيد، مسلم بن عُقْبَه را با دوازده هزار نيرو به جنگ انقلابيون فرستاد. نيروهاى شامى پس از قتل عام مردم و سركوبى نهضت به مدت سه روز به قتل و غارت و هتك حرمت ناموس مسلمانان پرداختند و جنايات فراوانى مرتكب شدند.

3- قيام مختار كه در سال 66 هجرى و به انگيزه خونخواهى امام حسين در كوفه صورت گرفت. مختار پس از تسلط بر كوفه و نواحى آن به نبرد با عبيداللّه پرداخت و در يك لشكركشى، وى و بسيارى از سران اموى و قاتلان امام حسين عليه السلام را به هلاكت رسانيد.

اين همه، بخشى از آثار و بركاتى بود كه خون مقدس امام حسين عليه السلام و در پى آن تلاش‌هاى طاقت‌فرساى پيام‌آوران كربلا و در رأس آنان امام سجاد عليه السلام، در جامعه‌