درس هفدهم:

زندگانى امام صادق (ع)

ولادت‌

حضرت جعفر بن محمد عليه السلام در هفدهم ربيع‌الاوّل- روز ميلاد جدّ بزرگوارش رسول خدا صلى الله عليه و آله- سال 83 هجرى در مدينه متولد شد. مشهورترين كنيه‌اش «ابو عبداللّه» و معروفترين لقبش «صادق» مى‌باشد. [1]

پدر گرامى‌اش امام محمّد باقر عليه السلام و مادرش «امّ فَرْوَه» دختر قاسم بن محمّد بن ابى‌بكر بود كه بنابر فرمايش خود امام صادق عليه السلام از بانوان پرهيزكار و با ايمان و نيكوكار بود. [2]

عمر پربركت امام صادق عليه السلام 65 سال بود، از اين مدت دوازده سال در آغوش پرمهر جدّش امام سجاد عليه السلام و نوزده سال در كنار پدر گرامى‌اش امام باقر عليه السلام سپرى شد، و امامتش 34 به طول انجاميد. [3]

اخلاق و رفتار امام عليه السلام‌

امام جعفر صادق عليه السلام، نمونه كاملى از اخلاق اسلامى و فضائل انسانى بود. و همچنانكه خود به پيروانش مى‌فرمود: «كُونُوا دُعاةَ النَّاس بِغَيْرِ الْسِنَتِكُمْ.» [4]

مردم را بغير زبانتان (با عملتان) دعوت كنيد؛ سراسر زندگى‌اش، درسهاى روشنى از اسلام، در همه ابعاد زندگى بود.

اينك، به چند فراز، از اخلاق و رفتار آن حضرت اشاره مى‌كنيم. به اميد اينكه براى‌

[1] - اعلام الورى، ص 266؛ ارشاد مفيد، ص 270؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج 4، ص 279-280

[2] - اصول كافى، ج 1، ص 472 «وَ كٰانَتْ اُمِّى مِمَّنْ آمَنَتْ وَاتَّقَتْ وَ اَحْسَنَتْ‌»

[3] - بحارالانوار، ج 47، ص 4-6

[4] - الحياة، ج 1، ص 290؛ قرب الاسناد، ص 52