درس بيستم:

امام كاظم عليه السلام پاسدار مكتب جعفرى‌

ويژگى‌هاى فردى، اخلاقى و عبادى‌

پيشواى هفتم شيعيان در هفتم ماه صفر، سال 128 هجرى در ابواء [1] ديده به جهان گشود. [2] نامى كه براى نوزاد انتخاب شد «موسى» بود كه تا آن روز در خاندان رسالت سابقه نداشت و يادآور مجاهدت‌ها و بت‌شكنى‌هاى موسى بن عمران بود. مشهورترين كنيه امام، ابوالحسن و ابوابراهيم و معروف‌ترين لقب‌هايش كاظم، عبد صالح و باب‌الحوايج است.

مادر گرامى‌اش حميده بربريّه از بانوان با فضيلت و از خاندان بزرگ غير عرب بود. او به حدى از اصالت خانوادگى و فضائل اخلاقى برخوردار بود كه امام صادق عليه السلام در باره‌اش فرمود:

حميده همچون زر ناب از پليدى‌ها پاك است ... و اين از لطف خدا بر من و امام پس از من است كه پاى او را به خانه من گشود. [3]

حميده در محضر امام صادق عليه السلام به پايه‌اى از دانش رسيد كه آن حضرت دستور داد زنان مسلمان، براى فراگيرى مسائل دينى خود به وى رجوع كنند. [4]

موسى بن جعفر عليه السلام از نظر دانش، تقوا، زهد و عبادت سرآمد روزگار خويش بود. تمام كسانى كه با زندگى آن حضرت آشنايى دارند در برابر عظمت روحى و شخصيّت الهى آن امام همام، سر تعظيم فرود آورده‌اند. ابن حجر عسقلانى- دانشمند و محدث اهل سنّت- مى‌نويسد:

[1] - ابواء، محلّى بين مكه و مدينه است و آمنه، مادر گرامى پيامبر صلى الله عليه و آله در آنجا به خاك سپرده شده است

[2] - بحارالانوار، ج 48، ص 1؛ مناقب، ج 4، ص 323؛ اعلام الورى، ص 294

[3] - كافى، ج 1، ص 398؛ بحارالانوار، ج 48، ص 6

[4] - ر. ك. انوار البهيّة، ص 163