سرّى و دور از چشم عموم انجام مى‌گرفت، از اين رو براى اثبات آن نبايد در انتظار دلائل و شواهد روشن بود.

وجود مفضّل بن عمر به‌عنوان «باب» امام، تقسيم ياران آن حضرت به افراد عادى، موثق و خواص از سوى محدثان، [1] سعايت محمد بن اسماعيل نزد هارون كه همزمان دو خليفه بر روى زمين، يكى در حجاز و ديگرى در عراق فعّاليّت دارند و براى آنان خراج جمع مى‌شود، [2] داستان گرفتارى محمد بن ابى عمير به دست هارون و درخواست افشاى اسامى شيعيان توسط وى [3]، توصيه امام به بعضى ياران خود مبنى بر لزوم كتمان و هشدار به اينكه افشاى اين امر همان و كشته شدن همان، [4] اظهار نظر هادى عباسى پس از قيام شهيد فخّ بر اين حقيقت كه: به خدا قسم حسين به دستور موسى بن جعفر قيام كرده و تحت تأثير او قرار گرفته است [5] و وجود عناصر نفوذى در تشكيلات خلافت عباسى از قبيل: على بن يقطين، يعقوب بن داوود، محمد بن اسماعيل بن بزيع و فضل بن سليمان [6] و دهها شاهد ديگر، همه از وجود تشكيلات سياسى منسجم و سازمان يافته‌اى تحت رهبرى الهى امام كاظم عليه السلام خبر مى‌دهد.

3- نظارت بر عملكرد شيعيان

امام كاظم عليه السلام با دقت، عملكرد ياران خود را زير نظر داشت و اشتباهات و لغزش‌هاى سياسى، فكرى و اخلاقى آنان را تذكر مى‌داد. تذكر به صفوان بن مهران كه شتران خود را براى حمل و نقل در سفر حج به هارون كرايه داده بود، [7] و زياد بن‌

[1]- ر. ك: مناقب، ج 4، ص 325

[2]- رجال كشى، ج 2، ص 540، رديف 478 شرح حال هشام بن حكم

[3]- ر.ك. همان، ص 855، رديف 1105 و ص 282

[4]- بحارالانوار، ج 47، ص 344

[5]- ر. ك: حياة‌الامام موسى بن جعفر عليه السلام ، ج 1، ص 472

[6]- براى آگاهى از چگونگى نفوذ اين افراد در دستگاه خلافت رجوع كنيد به: زندگانى امام موسى بن جعفر عليه السلام ، نوشته‌على رفيعى و سيد محمد حسينى، صص 188 - 193

[7]- رجال كشى، ج 2، ص 740، رديف 828