مدتى مجذوب و شيفته آن وجود الهى شد. [1]

انتقال پيشواى هفتم از زندانى به زندان ديگر و تأثير سازنده آن روى زندانبانان و خوددارى آنان از اجراى دستور هارون، خليفه را سخت خشمگين كرد و وى را بر آن داشت كه آن گرامى را به دست يكى از دژخيمان و سرسپردگان خود؛ سندى بن شاهك بسپارد و از او بخواهد هر چه زودتر امام را به شهادت برساند. [2]

سندى امام را در خانه‌اى در بغداد زندانى كرد و غلام خود بشّار را كه از سرسخت‌ترين دشمنان اهل بيت بود بر آن بزرگوار گمارد و از اعمال هرگونه فشار و آزارى نسبت به او دريغ نورزيد و سرانجام با خرماى زهرآلود فرزند پيامبر صلى الله عليه و آله را مسموم ساخت و آن حضرت پس از چند سال گرفتارى در زندان‌هاى مختلف و تحمل رنج و آزار فراوان در 25 رجب، سال 183 هجرى به شهادت رسيد و پيكر مطهرش در مقابر قريش در نزديكى بغداد به خاك سپرده شد. [3]

[1] - ر. ك: بحارالانوار، ج 48، ص 233

[2] - ر. ك: مناقب، ج 4، ص 327؛ ارشاد، ص 301

[3] - ر. ك: عيون اخبار الرضا عليه السلام ، ج 1، ص 85