برادرت دعوت مى‌كنى ما نيازمند دعوت تو نيستيم؛ ولى اگر مستقيم براى برادرت يا يكى ديگر از خاندانت يا براى خودت فرامى‌خوانى، دعوتت را پذيراييم. [1]

در بغداد مردم در ابتدا دو دسته شدند: جمعى به فرمان مأمون گردن نهادند؛ ولى گروهى ديگر از فرمان وى سر باز زدند و چون در ميان اين دسته تعدادى از رجال دولتى وجود داشت بر موافقان چيره گشتند. آنان با «ابن شَكْله» يكى از سرسخت‌ترين دشمنان حضرت على عليه السلام بيعت كردند. [2]

[1] - الحياة السياسيّة للامام الرضا عليه السلام ، ص 188

[2] - همان، ص 384