نهفته‌هاى زمين، آشكار و ثروت و نعمت، فراوان مى‌شود؛ بگونه‌اى كه فقر از جامعه ريشه‌كن مى‌گردد و كسى براى پرداخت زكات و صدقه، فقير نمى‌يابد. عدالت و امنيّت همه جا را فرامى‌گيرد، بطورى كه اگر پيرزنى طبقى طلا و جواهر بر سر گيرد و به تنهايى از شهرى به شهرى برود كسى مزاحم او نمى‌شود. تمام ويرانى‌ها آباد مى‌شود، خداوند به چشم‌ها و گوش‌هاى ياران امام آن چنان نورانيّت و شنوايى‌اى مى‌بخشد كه ميان امامشان و خود در هر كجا باشند حايلى نمى‌بينند. در حكومت حضرت مهدى (عج)، افكار انسان‌ها متمركز و خردهايشان، تكامل مى‌يابد. در آن فضا، همه چيز و همه كس مى‌توانند به زيبايى و كمال مطلوب خود برسند و همه خواسته‌ها و آرزوهاى انسانيّت در سايه حكومت عدل جهانى برآورده مى‌شود و وعده الهى تحقق مى‌پذيرد:

(وَ نُريدُ انْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الْارْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ ائِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثيِنَ). [1]

ما مى‌خواهيم بر مستضعفان زمين، منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار دهيم. [2]

[1] - قصص (28)، آيۀ 5

[2] - براى آگاهى از اين روايات كه ما مضمون برخى از آن‌ها را در اين جا ذكر كرديم رجوع كنيد به كتاب‌هاى: بحارالانوار، ج 52، باب 26، حديث‌هاى 3، 10، 73، 78 و 83 و باب 27، حديث‌هاى 25، 29، 31، 72، 83، 91، 112، 119، 129، 164 و 213 و ج 53، باب 28؛ كشف‌الغمّه، ج 3، صص 255، 262 و 269؛ اعلام الورى، صص 426 - 430؛ ارشاد، ص 363؛ منتخب‌الاثر، فصل 2، باب 43 و فصل 6، باب 1 و 11 و فصل 7، باب 1، 3، 4، 5، 7، 8، 11 و 12 و فصل 8، باب 2؛ اعيان‌الشيعه، ج 2، صص 81 - 84