درس ششم:

امام مجتبى (ع) پيش از امامت‌

ولادت‌

نخستين مولود امامت در نيمه ماه رمضان، سال سوم هجرى در مدينه چشم به جهان گشود. [1] رسول گرامى اسلام با شنيدن خبر ولادت نواده‌اش بسيار شادمان شد و به خانه فاطمه عليها السلام رفت تا ميلاد نوزاد را به دخترش فاطمه عليها السلام و برادرش على عليه السلام تهنيت گويد.

چون به خانه رسيد فرمود: اسماء! پسرم را بياور. اسماء نوزاد را كه در پارچه‌اى زرد رنگ پيچيده بود نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آورد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مگر به شما نگفته بودم كودك را در پارچه زرد رنگ نپيچانيد. اسماء پارچه سفيدى بر نوزاد پيچيد و به پيامبر صلى الله عليه و آله بازگردانيد. حضرت در گوش راست كودك اذان و در گوش چپش اقامه گفت. سپس از على عليه السلام پرسيد: چه نامى بر نوزاد نهاده‌اى؟ عرضه داشت: من بر رسول خدا صلى الله عليه و آله پيشى نمى‌جويم. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: من نيز بر امر پروردگارم سبقت نخواهم جست. در اين هنگام جبرئيل فرود آمد و از سوى خدا فرمان داد نام او را «حسن» بگذارد.

رسول خدا صلى الله عليه و آله در هفتمين روز ولادت نواده‌اش به خانه فاطمه عليها السلام رفت و با قربانى گوسفندى فرزندش را عقيقه كرد و نيز موى سر كودك را تراشيد و هم وزن آن به نيازمندان صدقه داد. [2]

كنيه و القاب‌

كنيه پيشواى دوّم «ابو محمّد» و القابش عبارت است از: «سبط»، «زكىّ»، «مجتبى»،

[1] - ارشاد، ص 187؛ تاريخ الخلفاء، ص 188؛ نور الابصار، ص 239

[2] - ر. ك: بحارالانوار، ج 43، ص 238-239؛ نورالابصار، ص 239