درس نهم:

امام حسين (ع)

درباره امام حسين عليه السلام و ويژگى‌هاى آن حضرت و نيز قيام جاودانه‌اش سخن بسيار گفته و كتاب‌هاى زيادى نوشته شده است. ما نيز به قصد تيمّن و تبرّك و بهره‌مندى بيشتر و الگوگيرى نيكو از «صورت» و «سيرتش»، در اين دوره ضمن چهار درس، تاريخ زندگى اين امام همام را مرور مى‌كنيم. درس نخست را به بيان ويژگيهاى فردى، اشاره‌اى به فضائل اخلاقى و كمالات نفسانى و زندگى آن گرامى پيش از عهده‌دارى امامت، اختصاص مى‌دهيم.

ولادت‌

دوّمين ميوه شجره طيّبه امامت، روز سوّم شعبان، سال چهارم هجرت چشم به جهان گشود. [1] مراسم نامگذارى او مانند برادرش حسن بن على عليه السلام به‌وسيله رسول خدا صلى الله عليه و آله انجام گرفت. پيامبر صلى الله عليه و آله به دستور الهى نام اين نوزاد را «حسين» گذاشت. [2]

حضرت فاطمه عليها السلام در هفتمين روز ولادت با سعادت فرزندش گوسفندى برايش «عقيقه» كرد و موى سر نوزاد را تراشيد و هم وزن آن نقره صدقه داد. [3]

[1] - اعلام الورى، ص 213؛ بحارالانوار، ج 44، ص 201؛ دربارۀ سال، ماه و روز ولادت سيّدالشهداء عليه السلام قولهاى‌ديگرى نيز نقل شده است. در بعضى منابع، سال ولادت، سوّم هجرى ذكر شده است: (اصول كافى، ج 1، ص 463) بيشتر مورخان و محدثان ماه ولادت را شعبان ذكر كرده‌اند، ولى برخى مثل شهيد اوّل در دروس ماه ربيع‌الاوّل دانسته‌اند. نسبت به روز ولادت هم در پاره‌اى منابع، پنجم شعبان آمده است: (كشف الغمّه، ج 2، ص 3)

[2] - بحارالانوار، ج 43، ص 241

[3] - كافى، ج 6، ص 33؛ بحارالانوار، ج 43، ص 257