پنجاه دولت شركت كننده در كنفرانس، در تاريخ 25 ژوئن 1945، به اتفاق آرا، منشور ملل متحد را امضا كردند. [1]

اركان سازمان ملل متحد

اركان اصلى سازمان ملل متحد، مطابق فصل سوم ماده هفت منشور، عبارتند از:

مجمع عمومى، شوراى امنيت، شوراى اقتصادى و اجتماعى، شوراى قيمومت، ديوان بين‌الملى دادگسترى و دبيرخانه [2]

مجمع عمومى‌

مجمع عمومى يكى از اركان اصلى اين سازمان بين‌المللى است؛ زيرا همه كشورهاى عضو در آن شركت دارند و هر يك از اعضا داراى يك حق رأى بوده و مى‌تواند حداكثر تا پنج نماينده در مجمع عمومى داشته باشد. مجمع عمومى يك دوره اجلاسيه منظم سالانه دارد. در موارد استثنايى اجلاسيه‌هاى فوق‌العاده نيز خواهد داشت. اجلاسيه‌هاى فوق‌العاده بنا به درخواست شوراى امنيت يا درخواست اكثريت اعضاى سازمان ملل متحد تشكيل مى‌شود.

الف- وظايف و اختيارات:

مجمع عمومى مى‌تواند هر مسأله يا امرى را كه در حدود اين منشور و يا مربوط به اختيارات و وظايف هر يك از اركان مقرر در اين منشور باشد مورد بحث قرار دهد و جز در مورد مذكور در ماده دوازده، ممكن است به اعضاى سازمان ملل‌متحد يا به شوراى امنيت و يا به هر دو درباره هر يك از اين مسائل و امور توصيه‌هايى بنمايد. [3]

براساس ماده دوازده منشور تا زمانى كه شوراى امنيت در مورد هر اختلاف يا وضعيتى در حال انجام وظيفه است، مجمع عمومى- مگر به تقاضاى شورا- در مورد آن‌

[1] شناسنامه سازمانهاى بين‌الملى، سازمان ملل متحد، وزارت امور خارجه جمهورى اسلامى ايران، ص 15-16، انتشارات وزارت خارجه.

[2] منشور ملل متّحد.

[3] همان.