اجازه داد به دولت كنگو (به رهبرى پاتريس لومومبا) تا آنجا كه نياز دارد كمك نظامى كند. عمليات كنگو، موضوع بحث انگيزى در سازمان ملل گرديد و دبير كل وقت (داگ هامو

شولد) در اين جريان در سقوط هواپيما كشته شد. هم شوراى امنيت و هم مجمع عمومى در اين بحران مداخله كردند. سرانجام، قطعنامه‌هاى شوراى امنيت كه به طور كلى وظايف زير را براى اين نيروها برشمرد، به قضيه كنگو خاتمه داد.

1- كمك به حكومت مركزى در حفظ نظم و قانون‌

2- جلوگيرى از تعارضات فرقه‌اى و جنگ داخلى‌

3- حفظ تماميت ارضى كنگو

4- جلوگيرى از مداخله خارجى‌

5- حفظ حقوق فردى. [1]

دومين نيروى اضطرارى سازمان ملل متحد (يونيف 2- ق UNEF): اين نيرو در اكتبر 1973 تا ژوئيه 1979 در شبه جزيره سينا مستقر بود. در اين جنگ كه جنگ چهارم اعراب و اسرائيل يا جنگ رمضان بود، پس از شكست مصر و قبول مصالحه توسط انور سادات، نيروى سازمان ملل متحد، با تصويب شوراى امنيت، براى نظارت بر آتش بس، تشكيل شد و به مرزهاى مصر و فلسطين اشغالى (اسرائيل) در شبه جزيره سينا اعزام شدند. پس از قرارداد «كمپ ديويد»، ضرورت وجود اين نيرو از بين رفت و مأموريت آن پايان يافت. [2]

گروه ناظر سازمان ملل متحد در لبنان (يونوگيل UNOGIL): در سال 1958، هيأت نظارت سازمان ملل متحد در يمن (يونيوم UNYOM) در سالهاى 1963- 1964، و مأموريت هيأت نظارت سازمان ملل متحد در هند- پاكستان (يونيپوم UNIPOM) در سالهاى 1965- 1966، از جمله نيروهاى پاسدار صلحى بودند كه تحت نظارت سازمان ملل، به وظيفه تحقيق، نظارت بر آتش‌بس و ... پرداختند. [3]

[1] مجموعه مقالات اولين سمينار بررسى تحول مفاهيم، مقالۀ تحول در مفهوم حفظ صلح، نسرين مصفا، ص 517.

[2] همان، ص 517-518.

[3] سازمان ملل متحد، مسؤوليت حفظ صلح و امنيت بين‌المللى، ثقفى عامرى، ص 43.