سال 1974، يك «منطقه جداسازى» در ارتفاعات جولان به وجود آمد. طرفين همچنين توافق كردند كه نيروها و تسليحات خود را در دو ناحيه مجاور منطقه جداسازى، به نام «منطقه محدود سازى»، به طور يكسان محدود سازند. نيروهاى ايرانى، قبل از انقلاب اسلامى، در نيروى ناظر بر جداسازى سازمان ملل در مرز سوريه و اسرائيل، مشاركت داشتند.

نيروى حايل سازمان ملل متحد در لبنان (يونيفيل- UNIFIL): شوراى امنيت سازمان ملل متحد در پانزدهم مارس 1978، در پى تجاوز اسرائيل به جنوب لبنان، خواستار پايان دادن به عمليات نظامى اسرائيل در لبنان شد و به منظور آنكه از خروج نيروهاى اسرائيل اطمينان يابد و در ضمن به دولت لبنان نيز در به دست گرفتن اختيارات حكومتى در منطقه كمك كند، در نوزدهم مارس همان سال «يونيفيل» را تشكيل داد. پس از تجاوز اسرائيل به لبنان در سال 1982، «يونيفيل» در مأموريت قبلى خود ابقا شد، زيرا اسرائيل از خروج كامل سربازان خود از لبنان خوددارى كرد و براى خود در جنوب لبنان، منطقه امنيتى تشكيل داد. اين اقدام موجب شد كه «يونيفيل» نتواند وظايف خود را اجرا كند. نيروى حايل سازمان ملل متحد در لبنان شامل 5800 نظامى مى‌باشد و مقر آن در ناقوره لبنان است.

گروه نظامى ناظر سازمان ملل متحد در ايران و عراق (يونيماگ- UNIIMOG): گروه «يونيماگ» بر اساس قطعنامه 619 (اوت 1988) شوراى امنيت تشكيل شد. در ابتدا مدت شش ماه (يعنى از هشتم اوت 1988/ هفدهم شهريور 1367) به اين گروه مأموريت داده شد تا بر آتش بس در مرزهاى ايران و عراق نظارت كنند. گروه «يونيماگ» متشكل از 1315 نفر مى‌باشند كه از سوى كشورهاى زير اعزام شده‌اند:

آرژانتين، استراليا، اتريش، بنگلادش، كانادا، دانمارك، فنلاند، گانا، مجارستان، هند، اندونزى، ايرلند، ايتاليا، كنيا، مالزى، زلاند نو، نيجريه، نروژ، لهستان، سنگال، سوئد، تركيه، يوگسلاوى (سابق) و زامبيا.

«يونيماگ» شامل 350 نفر ناظر نظامى و 615 نفر نظامى مى‌باشند كه از اين عده هشتاد نفر پليس نظامى، 375 نفر مأمور مخابرات، 130 نفر خدمه هليكوپتر و سى نفر