مسالمت آميز و همكارى دولتها، چاره ساز معضلات كنونى جامعه جهانى است. [1]

تحقق دولت جهانى تحت نظر سازمان ملل متحد به دو شكل امكان پذير است:

الف- حفظ ساختار كنونى سازمان ملل متحد: در اين صورت، استقلال و حاكميت كشورها محفوظ مى‌ماند و سازمان ملل متحد به عنوان يك سازمان بين‌المللى مقتدر كه بيشتر دولتها، منشور آن را امضا كرده‌اند، عمل خواهد نمود. در اين راستا، سازمان ملل با توجه بيشترى به «امنيت»، «صلح»، «حقوق بشر»، «آزاديهاى اساسى» و «توسعه» سعى مى‌كند نقش مهمترى در صحنه جهانى ايفا كند. سيستم امنيت دسته جمعى با قبول همكارى بيشتر اعضا، كار آمد شده و به همين دليل، اين سازمان، در مناطق بحرانى، قبل از ايجاد كشمكش و جنگ، اقدام به تصميم‌گيرى و عمل مى‌كند. [2]

ب- اصلاح ساختار سازمان ملل متحد: ويلى برانت، صدر اعظم پيشين آلمان، از جمله افرادى است كه خواهان اصلاح ساختار سازمان ملل متحد است. او طرحى را به نام «ابتكار استكهلم» به «خاوير پرز دكوئيار»، دبير كل سابق سازمان ملل، ارائه داد و در آن خواستار تشكيل يك دولت جهانى زير نظر سازمان ملل- كه طى سالهاى دهه 1920 از سوى «برتراندراسل»، فيلسوف انگليسى، پيشنهاد شده بود- گرديد. [3]

در اينجا، پس از بررسى نظامهاى پيشين، نظام دو قطبى و احتمالات نظم نوين جهانى، مواضع جمهورى اسلامى ايران در قبال پديده اخير را بيان مى‌كنيم. انقلاب اسلامى كه تجلى و تبلور آن حكومت جمهورى اسلامى ايران است، در دو استراتژى، يكى كوتاه مدت و ديگرى بلند مدت، برنامه ريزى خواهد داشت.

انقلاب اسلامى و نظم نوين جهانى‌

جمهورى اسلامى ايران، در استراتژى خود كه با واقعيت كنونى بين‌المللى نيز همسو

[1] روزنامۀ كيهان، 30 ارديبهشت 1370.

[2] سازمان ملل متحد؛ مسؤوليت حفظ صلح و امنيت بين‌المللى، ثقفى عامرى، ص 106-133.

[3] روزنامه كيهان، 30 ارديبهشت 1370.