ويلسون عبارت بودند از:

1- ديپلماسى باز و گفتگو ميان دولتها.

2- آزادى كشتيرانى در درياها؛ چه در هنگام صلح و چه به هنگام جنگ- به استثناى آبهاى ساحلى-.

3- برابرى در شرايط تجارت بين‌المللى و لغو تعرفه‌ها تا آنجا كه ممكن است.

4- اطمينان دادن به دولتها مبنى بر خلع سلاح تا پايين‌ترين ميزان به شكلى كه امنيت محلى حفظ شود.

5- برابرى منافع مردم مستعمرات با منافع دولتهايى كه ادعاى مسؤوليت آنها را داشتند.

6- كمك به روسيه و تخليه سرزمينهاى روسى.

7- يك بلژيك مستقل.

8- ايالتهاى آلزاس و لورن بايد به فرانسه داده مى‌شدند.

9- ايتاليا بايد مرزهاى ملّى خود را باز مى‌يافت.

10- مردم اتريش و مجارستان مى‌بايست دولتهاى مستقل و جداگانه خود را داشته باشند.

11- رومانى، صربستان و مونته نگرو بايد آزاد مى‌شدند و صربستان به ساحل دريا دست مى‌يافت.

12- مردم تركيه مى‌بايد حكومتهاى خود را بازيافته و تنگه‌ها بر روى كشتيهاى همه كشورها باز باشد.

13- يك لهستان مستقل.

14- ايجاد يك سازمان بين‌المللى.»

تجزيه و تحليل معاهده صلح ورساى‌

فاتحان جنگ جهانى اوّل، سرنوشت مغلوبان را در كنفرانسهاى صلح تعيين كردند. از ميان معاهدات صلح كه «ورساى» با آلمان، «سن ژرمن» با اتريش، «نويلى» با بلغارستان،

[1] تاريخ نيمه نخست قرن بيستم، سى. آ. ليدز، ترجمۀ همايون حنيفه‌وند مقدم، ص 63-65، نشر سرنا.