داراى دو لشكر زرهى بود كه به خودروهاى زرهى سبك مجهز بودند. 33 لشكر ارتش ايتاليا به دليل فقدان سرباز و كمبود تسليحات قادر به آمادگى جنگى سريع نبودند.

اتحاد جماهير سوسياليستى شوروى در سايه سياستهاى صنعتى و مدرنيزاسيون استالين، به پيشرفتهايى سريع دست يافته بود. اين كشور با بسيج نيروهاى ارتش و لشكرهاى ذخيره و احتياط، مى‌توانست 165 لشكر را به عرصه نبرد بفرستد. ارتش شوروى متكى به پنج هزار هواپيما بود.

ارتش ايالات متحده آمريكا، على رغم امكانات عظيم جمعيتى و اقتصادى اين كشور، فاقد تواناييهاى لازم و بالفعل براى ورود در يك جنگ فراگير و جهانى بود. ارتش آمريكا از لحاظ نيروى انسانى در طى مدت بين دو جنگ جهانى اوّل و دوم، افزايش يا كاهش قابل ملاحظه‌اى را به خود نديده بود. صرف نظر از نفراتى كه در فيليپين، مجمع‌الجزاير هاوايى و منطقه كانال سوئز مستقر بودند، تنها هشتاد هزار سرباز در خاك آمريكا آماده بودند. البته از لحاظ نيروى هوايى، ارتش آمريكا طى يك برنامه مدوّن به 5500 هواپيما مجهز گشت و ناوگان دريايى آن نيز از قدرت بالايى برخوردار بود.

ارتش ژاپن، به دليل جنگهايى كه در سالهاى 1931 م و 1937 م عليه چين به راه انداخته بود، در اين زمان در وضع بسيار خوبى قرار داشت. تعداد نفرات ارتش اشغالگر ژاپن در چين، از يك ميليون نفر تجاوز نمى‌كرد و فقط تنها ده درصد از اسلحه و مهماتى را كه در ژاپن توليد مى‌شد، دريافت مى‌كرد. ژاپن با تكيه بر جمعيت يك صد ميليون نفرى خود، بدون دست زدن به تركيب نيروهايش در چين، مى‌توانست ارتشى بزرگ براى عمليات در اقيانوس آرام و آسياى جنوب شرقى تهيه و تدارك ببيند. رزم ناوهايش بيش ا ز آمريكا بود و حدود 2700 فروند هواپيما را در خدمت نيروهاى مسلح گماشته بود.

نيروهاى اقتصادى‌

قدرت صنعتى آلمان بمراتب از فرانسه و انگلستان بالاتر بود. روشهاى جديد اختراع و توليد بگونه‌اى، اقتصاد آلمان را تحرك بخشيد كه از لحاظ آمارى، اوضاعى مناسب‌تر از ساير كشورهاى اروپايى دارد. در فرانسه هنوز آثار بحران اقتصادى 1929 م كه دوره‌