دانمارك، نروژ، هلند، بلژيك و لوكزامبورگ حمله‌ور شدند و تقريباً بدون دشوارى، يكى پس از ديگرى، اين كشورها را فتح كردند. حالا ديگر نوبت فرانسه بود.

حمله به فرانسه، همانند جنگ جهانى اوّل، از طريق بلژيك و لوكزامبورك آغاز شد.

تركيب مؤثر تانكها، هواپيماها، توپخانه و پياده نظام با تاكتيكهاى جنگ برق آسا، براى ارتش آلمان امكان پيشروى سريع را فراهم كرده، دشمن را سخت غافلگير و تار و مار مى‌كرد. بر اين اساس، پيشروى نيروهاى آلمان تا كانال «مانش» انگليس، ارتباط ارتش بريتانيا و بخشى از نيروهاى فرانسوى را با بدنه اصلى ارتش فرانسه از بين برد. خط دفاعى، بظاهر غير قابل نفوذ، ماژينو در هم شكسته شد. ارتش فرانسه مستأصل شد و ديگر قادر نبود جبهه دفاعى ديگرى را تدارك و تحكيم كند. در حالى كه فرانسويها در آستانه شكست قرار داشتند، ايتاليا به متفقين اعلان جنگ داد. پاريس در چهاردهم ژوئن 1940 تسليم دشمن شد و هيتلر براى جبران تحميلات جنگ جهانى اول، سند متاركه جنگ با فرانسه را درست در همان نقطه و همان واگنى امضا كرد كه نمايندگان آلمان در سال 1918، بناچار، سند تسليم خود را در برابر متفقين امضا كرده بودند. [1]

جنگ در جبهه غرب با شكست فرانسه، به صورت مقابله آلمان و انگليس درآمد.

آلمان براى شكست دادن انگليس، دو نقشه جنگى را تدارك ديده بود؛ نخست، بمباران شديد هوايى و از بين بردن نيروى هوايى سلطنتى انگلستان، دوم، پياده كردن قوا در بنادر و سواحل بريتانيا طى نقشه‌اى موسوم به نبرد شير دريايى. عمليات هوايى آلمان، على‌رغم شدت و وسعت خود، نتوانست انگليس را از پاى درآورد و بدين سان، جنگ صورت فرسايشى به خود گرفت و هيتلر دستور لغو عمليات شير دريايى را صادر كرد.

جنگ در دريا: همزمان با نبردهاى زمينى و هوايى متخاصمان، جنگ در سطح و زير درياها نيز ادامه داشت. اقيانوس اطلس و درياى مديترانه، عرصه مبارزه جويى و رقابت ناوگان دريايى دولتهاى محور (آلمان و ايتاليا) و متفقين (فرانسه و انگليس) بود. محاصره دريايى نيز در جريان بود. فراز و نشيبهاى جنگ در دريا، براى هر يك از طرفين تا

[1] ر. ك: خاطره‌هاى جنگ جهانى دوم، شارل دوگل، ترجمۀ كريم كشاورز.