فصل دوم:

شيوه‌هاى حكومتى اميرمؤمنان عليه السلام‌

اميرمؤمنان عليه السلام در دوران كوتاه حكومت خود به رغم تنگ‌نظرى‌ها و كارشكنى‌هاى مخالفان، موفق شد محور استوارى براى حكومت اسلامى بنا نهد و شيوه‌هاى ويژه‌اى ارائه كند؛ شيوه‌هايى كه براى هميشه الگوى حكومت‌هاى عدل و مساوات بوده و راهنماى سالكان راه حق به سرمنزل رستگارى مى‌باشد.

شيوه‌هاى حكومتى حضرت على عليه السلام ابعاد گسترده‌اى دارد كه ما در اينجا تنها به بعضى از آنها در زمينه‌هاى اجتماعى، اقتصادى و نظامى اشاره مى‌كنيم:

الف- عدالت اجتماعى‌

اميرمؤمنان عليه السلام در دوران زمامدارى خود بر اجراى عدالت اجتماعى و قسط اسلامى تأكيد مى‌ورزيد و در اين راه از هيچ كوششى دريغ نمى‌كرد.

وى در سخنى، يكى از اهداف پذيرش حكومت را مبارزه با شكمبارگى ستمگران و گرسنگى ستمديدگان دانسته است. [1]

امام عليه السلام در سخنى ديگر ملاك عزيز و ذليل بودن افراد نزد خود را چنين بيان كرد:

[1] - نهج‌البلاغه، خطبۀ 3، ص 52. «... انْ‌ لا يُقارُّوا عَلى كِظَّةِ‌ ظالِمٍ‌ وَلا سَغَبِ‌ مَظْلُوم»