حضرت در برابر جريان سقيفه اشاره مى‌كنيم.

1- پس از اين‌كه به اميرمؤمنان عليه السلام گفته شد: مهاجران در مقابل انصار به اين مطلب استدلال كردند كه آنان خويشاوند پيامبرند و خليفه بايد از قريش و از شاخه‌هاى نبوت باشد. حضرت فرمود:

احْتَجُّوا بِالشَّجَرَةِ وَاضاعُوا الثَّمَرَةَ [1]

اينها به خود درخت احتجاج كردند، ولى ميوه و ثمره آن را ضايع ساختند.

2- اميرمؤمنان پس از دفن پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به مسجد آمد و با ناراحتى خطاب به «ابوبكر» فرمود:

در كار ما افساد كردى و حق ما را ضايع ساختى. [2]

همچنين هنگامى كه دست‌اندركاران خلافت ابوبكر، دور آن حضرت و بنى‌هاشم را گرفتند و گفتند: با ابوبكر بيعت كنيد وگرنه با شمشير درباره شما حكم مى‌كنيم، حضرت در جواب فرمود:

من براى اين بيعت سزاوارترم، شما بايد با من بيعت كنيد، شما به موجب قرابت با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم خلافت را از انصار گرفتيد، آنها هم اين حقّ را به شما تسليم كردند، من نيز با شما چنين استدلال مى‌كنم من در زمان حيات پيامبر و هنگام رحلت او نزديك‌ترين فرد به او بودم. من وصى و وزير و حامل علم او هستم ... من به كتاب خدا

[1] - نهج‌البلاغه، خطبه 66

[2] - مروج الذّهب، على بن الحسين مسعودى، ج 2، ص 301