آراستن صف‌هاى سپاه خود مشغول شدند.

اميرمؤمنان عليه السلام هنگام آراستن سپاه خويش به آنان فرمود:

جنگ را آغاز نكنيد، مگر آن‌كه دشمن بدان مبادرت ورزد. زيرا شما بحمداللَّه حجت داريد و آغازگر بودن آنان حجت ديگرى است عليه‌شان. پس هرگاه آنان را شكست داديد، آن كه را گريخته، نكشيد و بر زخميان نتازيد، عورتى را كشف نكنيد و كشته‌اى را مثله نسازيد. هرگاه بر آنان دست يافتيد، وارد خانه‌اى نشويد، مگر با اجازه من. اموالشان را نگيريد، مگر آنچه كه در ميدان افتاده باشد.

زنان را نيازاريد حتى اگر شما و بزرگان و نيكانتان را ناسزا گويند، زيرا آنها ناتوان و كم‌خرد هستند. [1]

دو طرف براى مدت شش روز به طور محدود باهم جنگيدند و هر روز يكى از سرداران آنان به ميدان مى‌رفت. در اين مدت، نتيجه قطعى حاصل نشد. از جمله كسانى كه در اين مدت به جنگ رفت، عمار ياسر، صحابى بزرگ پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود. شمار زيادى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم كه در جنگ بدر شركت كرده بودند نيز همراه وى بودند. حضور عمار يكى از بزرگ‌ترين دلايل حقانيت على عليه السلام بود. او در هنگام نبرد خطاب به سربازانش گفت:

آيا مى‌خواهيد دشمن خدا و رسول او را ببينيد همان كس كه با خدا و پيامبرش صلى الله عليه و آله و سلم ستيز كرد و بر مسلمانان ستم روا داشت و مشركان را يارى رساندند؛ و چون خدا دين خود را گرامى داشت و نصرت‌

[1] - كامل، ج 3، ص 293؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 11