ورود به بصره‌

امير مؤمنان عليه السلام پس از خاتمه جنگ، سه روز در محلّ درگيرى توقّف كرد و بر كشتگان نماز خوانده، دستور داد مقتولان دشمن را جمع‌آورى و دفن كنند. شهدا را طبق فرمان آن حضرت با همان لباس خودشان دفن كردند. [1] و اعضاى جدا شده را نيز در يك قبر بزرگ دفن نمودند.

حضرت، غنائم جنگى را (بجز سلاح‌هايى كه نشان دولتى داشت) به طور مساوى ميان سربازان خود تقسيم كرد و خود نيز يك سهم برداشت، و بقيّه اموال به دست آمده- كه جزو غنائم محسوب نمى‌شد- به مسجد برده شد تا به صاحبان يا وارثانشان تحويل شود. [2]

امام عليه السلام آنگاه وارد بصره شد و مستقيم به مسجد رفت. تمام مردم، حتى مجروحان، با آن حضرت بيعت كردند. اميرالمؤمنين عليه السلام ابن عباس را به سِمَت استاندارى و زياد را به سِمَت مسؤول امور مالى و جمع‌آورى خراج منصوب كرد.»

آنگاه وارد خزانه بيت‌المال شد. وقتى نگاهش به طلا و نقره‌ها افتاد، فرمود:

«يا صَفْراء.، يا بَيْضاء.، غُرِّيا غَيْرى.» اى طلاهاى زرد و اى نقره‌هاى سپيد! دلربايى خود را بر ديگرى بنماييد و شخص ديگرى را فريب دهيد.

سپس دستور داد اموال موجود را به پانصد، پانصد، قسمت كنند. وقتى پول‌ها را شمردند ديدند- بدون كم و زياد- شش ميليون درهم است كه به هر

[1] - الجمل، ص 211

[2] - كامل ابن اثير، ج 3، ص 255؛ تاريخ طبرى، ج 4، ص 538

[3] - تاريخ طبرى، ج 4، ص 541 و 543 و كامل ابن اثير، ج 3، ص 256